Κατασκευή του πρώτου μου χειροποίητου μοντέλου

27-28 Αυγούστου 2011

Μετά από αρκετό ψάξιμο στο διαδίκτυο από την μια και έρευνα αγοράς από την άλλη, είδα τελικά πως δεν συμφέρει να αγοράζεις ΚΙΤ. Το φθηνότερο σου έρχεται στα €50 και τί είναι; ...ένα μικρό εκπαιδευτικό.

Δόξα τω Θεό υπάρχουν αρκετά video, σχέδια και οδηγίες κατασκευής στο διαδίκτυο για να ξεκινήσεις να φτιάχνεις τα δικά σου μοντέλα και σιγά-σιγά να βελτιώνεσαι τόσο ως κατασκευαστής όσο και ως πιλότος τους.

Λένε πως έτσι μόνο μπορείς να γίνεις ολοκληρωμένος αερομοντελιστής.

Είπα λοιπόν κι εγώ να ξεκινήσω κάπως έτσι:

Αρχικά διάβασα αρκετά θεωρητικά κι έφτιαξα το θέμα Σχεδιάζοντας ένα εκπαιδευτικό μοντέλο από όπου ξεκίνησα να σχεδιάζω, κυρίως να βγάζω τις σχετικές διαστάσεις του μοντέλου που ήθελα να φτιάξω.

Στην συνέχεια έψαξα για τον "σουλούπι" του. Είχα ακούσει πολλά καλά λόγια για το FunCub της Multiplex που παρεμπιπτόντως κοστίζει €110 αυτή την στιγμή μόνο ως ΚΙΤ. Πήγα λοιπόν στο manual του κι άρχισα να αντλώ πληροφορίες για να φτιάξω ένα κακέκτυπο του. Επεξεργάστηκα τα σχήματα που βρήκα εκεί μέσα αλλά και τις φωτογραφίες του μοντέλου που βρήκα στο διαδίκτυο κι έτσι έβγαλα τις διαστάσεις που ήθελα για την άτρακτο.

Σίγουρα αυτό που θα φτιάξω εγώ δεν θα είναι ίδιο με το FunCub αλλά θα του μοιάζει αρκετά από μακρυά.  

Για το κεντρικό φτερό και τα πηδάλιά του δυσκολεύτηκα να βρω στοιχεία μιας κι εκεί κρύβεται το όλο know-how της κατασκευάστριας εταιρίας, όπως και κάθε εταιρείας για κάθε μοντέλο της. Έψαξα όμως αρκετά και βρήκα κάποια στοιχεία που με οδήγησαν στην αεροτομή Clark Z για κύριο φτερό και NACA 0009 για τα πηδάλια.

Ως υλικά ξεκίνησα να πιστεύω πως θα ήταν καλό και σχετικά εύκολο να το κάνω όλο από EPS (λευκό φελιζόλ σε μπιλάκια) ή Styrofoam (μπλε φελιζολ με δομή κυψέλης) που μπορώ να βρω εύκολα. Και τα δύο τα έβρισκα ετοιμολογικά Expanded Poly Sterin. Όμως σύντομα κατέληξα πως η άτρακτος δεν θα μπορούσε να δουλευτεί στο εσωτερικό της και να ανοιχτούν όλες οι απαραίτητες κοιλότητες μέσα σε αυτήν με τα απλά εργαλεία που διαθέτω σήμερα. Αν είχα ένα Dremel ίσως να μπορούσα... δεν ξέρω.

Οπότε αποφάσισα να μείνω στο φελιζόλ μόνο για τα φτερά που είναι συμπαγή και δεν έχουν εσωτερικές κοιλότητες και για την άτρακτο να καταπιαστώ με το Depron, που έρχεται σε φύλλα και μπορείς να τα δουλεύεις ένα-ένα και μετά να τα κολλήσεις. 

Έτυχε όμως να πέσουν στα χέρια μου δυο φύλλα από χαρτόνι για αρχιτεκτονικές μακέτες, γνωστά ως KF κι είπα να τα αξιοποιήσω. Αρχικά μπήκα στο διαδίκτυο κι άρχισα να ψάχνω τί είναι το KF αλλά δεν μπορούσα να βγάλω άκρη. Μόνο ένας όρος, Neofoam, μου έβγαινε σχετικός κι άρχισα να ψάχνω και γι αυτόν όμως χωρίς επιτυχία και πάλι - ίσως να είναι κάποιο εμπορικό όνομα όπως είναι το Elapor για το EPO (Expanded Poly Olefin) που χρησιμοποιεί η Multiplex. Τελικά ως foam boarb κατάφερα να βρω κάποια πράγματα και πως τελικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μοντέλα μιας και στην πραγματικότητα είναι κάτι σαν φύλλο depron με επένδυση στην πάνω και στην κάτω επιφάνεια χαρτονιού.

Έτσι πήρα την απόφαση να ξεκινήσω.

Πήρα λοιπόν το ένα φύλλο KF και αφού μεγέθυνα το προφίλ του FunCub που είχα βρει στο manual του το εκτύπωσα σε αρκετές σελίδες Α4 κι έφτιαξα το κολλάζ που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία. 

Η αλήθεια είναι πως δεν εμπιστεύομαι το manual (μου φαντάζει πολύ αφελές να έχουν καταγράψει την όλη αλήθεια...) και τις σχετικές διαστάσεις που φαίνονται στα σχήματα μέσα σε αυτό, οπότε καλού-κακού λίγο αργότερα θα κάνω κάποιους υπολογισμούς κι αν δεν μου βγαίνουν οι σχέσεις που αναφέρω εδώ θα επέμβω με διορθώσεις.

Ξεκινάω λοιπόν με την σκιαγράφηση της ατράκτου πάνω στο KF. Θα μπορούσα να φτιάξω αυτοκόλλητα Α4 και να τα κολλήσω πάνω στο KF να εκτυπώσω ριζόχαρτα για πιο γρήγορη και ασφαλέστερη σκιαγράφηση όμως δεν το έκανα και δεν μπορούσα να περιμένω άλλο... λόγω ενθουσιασμού περισσότερο ήθελα να ξεκινήσω. Έτσι χρησιμοποίησα... καρφίτσες για να πάρω πάνω στο KF όλα τα κρίσιμα σημεία και μετά να τα ενώσω όπως κάνουν στα σταυρόλεξα!

Ιδού μερικές φωτογραφίες για να δείτε τι εννοώ:

Στην συνέχεια ξεκίνησα να κόβω και να κόβω και να κόβω... μέχρι που τελικά έκοψα 9 φύλλα. Από αυτά τα 5 ήταν ακριβώς ίδια ενώ τα 2 επόμενα ζευγάρια ήταν κατά κάτι μικρότερα, ακολουθώντας τις γραμμές από το σχέδιο σε μια προσπάθεια να δώσω μια τρισδιάστατο προφίλ.

Όπως βλέπετε στις παραπάνω εικόνες έχω αφήσει περιθώρια τόσο στην ουρά όσο και στην οροφή της ατράκτου, εκεί που θα πατήσουν τα φτερά και πηδάλια, μιας και δεν είμαι σίγουρος ακόμα αν έχω μετρήσει σωστά κι αν μπορώ να εμπιστευθώ  το σχέδιο για τα ακριβή όρια αυτών στην άτρακτο.

Αν και σε πολύ πρώιμο στάδιο θέλησα να ζυγίσω τα φύλλα που είχα κόψει. 

Ήταν περίπου 720gr. Ήξερα όμως πως αν έβγαζα τα εξωτερικά χαρτόνια θα ήταν πολύ ελαφρύτερα. Έτσι η άτρακτος θα έχανε λίγο από την ακαμψία της αλλά θα έχανε επίσης σε βάρος και κυρίως θα κέρδιζε σε δυνατότητα μορφοποίησης μετά με γυαλόχαρτο ενώ θα έχανε επίσης πολύ τα φαινόμενα μνήμης που έχει το KF, δηλαδή θα γινόταν πιο ελαστικό και θα επανερχόταν πιο εύκολα στην αρχική του κατάσταση μετά από μια πτώση ή σύνθλιψη. Μέχρι ενός βαθμού βέβαια μιας και το υλικό που βρίσκεται στην καρδιά του KF δεν έχει την ελαστικότητα του EPO.

Ο πιο εύκολος οικονομικός και γρήγορος τρόπος για να αφαιρέσω καθολικά τα χαρτόνια κατά πως είχα δει στο YouTube ήταν με θέρμανση - είτε με πιστολάκι μαλλιών είτε με σίδερο. Προτίμησα το σίδερο και μέσα σε 10 λεπτά τα είχα αφαιρέσει όλα και μαζί τους περίπου το μισό βάρος! 

Τώρα έπρεπε να πάρω την απόφαση τι κοιλότητες θα έπρεπε να αφήσω στο εσωτερικό της ατράκτου για να βάλω όλα τα μέρη του ηλεκτρονικού setup του μοντέλου. Μετά την κόλληση των φύλλων θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη η όποια μετατροπή ή διεύρυνση των κοιλοτήτων. Οπότε είπα να ξεκινήσω αφήνοντας κάπως πλούσιους χώρους στις κοιλότητες. Αυτό θα ελάφρωνε αρκετά την άτρακτο αλλά ίσως δημιουργούσε μηχανικά προβλήματα σταθερότητας ακαμψίας και αντοχής. Γι αυτό είχα πει να προχωρήσω όσο μπορώ και βήμα-βήμα διατηρώντας τα φύλλα στερεωμένα στην οριστική τους θέση χωρίς όμως τα έχω κολλήσει μέχρι την τελευταία στιγμή.

3-4 Σεπτεμβρίου 2011

Μετά από την αφαίρεση των μερών που θα αποτελέσουν την κύρια κοιλότητα του μοντέλου, όπου θα τοποθετηθεί η μπαταρία, τα servo, το ESC, το UBEC, ο δέκτης και το μοτέρ, το βάρος της ατράκτου έπεσε ακόμα 55 γραμμάρια περίπου.  

Κύριος σκοπός μου είναι το κάνω όσο το δυνατόν ελαφρύτερο γι' αυτό και το αναφέρω πρώτο.

Στις παρακάτω φωτογραφίες φαίνεται πως ο σχηματισμός της κύριας κοιλότητας έγινε με τομές στα 5 εσωτερικά από τα 9 φύλλα KF που έχω κόψει.

Προσπάθησα να σχηματίσω μια μαιανδρική κοιλότητα ώστε να έχω και κάποια σημεία κόλλησης περίπου στο μέσο της και να ενισχύσω έτσι την ακαμψία και την στιβαρότητα της ατράκτου.

Προσπάθησα να αφήσω αρκετό χώρο εκεί που θα πατήσει το κύριο φτερό ώστε να έχω και την εναλλακτική να χρησιμοποιώ βίδες για την στερέωσή του στην άτρακτο, πέρα από το κλασσικό με τα λάστιχα, που τουλάχιστον στην αρχή θα το προτιμήσω για να δώσω κάποια ελαστικότητα σε περίπτωση πτώσης.  

Επίσης προσπάθησα να σχηματίσω κάποιες οπές εισόδου και εξόδου αέρα ώστε να βοηθώ την ψύξη των μερών που παράγουν θερμότητα.

Τέλος προσπάθησα να αφήσω αρκετό χώρο για την μπαταρία που θα είναι και το πιο βαρύ μέρος του μοντέλου προκειμένου να μπορώ να την μετακινήσω μπρος-πίσω ώστε να μπορέσω να ισορροπήσω το μοντέλο πιο εύκολα στο κέντρο βάρους του. 

Σε ότι αφορά την τοποθέτηση του μοτέρ προτίμησα να το το βάλω μέσα στην άτρακτο για να αποφύγω την κατασκευή cowl και από την άλλη να το προστατέψω από ενδεχόμενη πτώση, αν και αυτό θα με δυσκολέψει στο να βρω τρόπο αποτελεσματικής ψύξης του και ίσως σύνδεσής του με το ESC.

10-11 Σεπτεμβρίου 2011

Πήρα την απόφαση κι έκοψα αυτές τις μέρες την ουρά και την οροφή της ατράκτου στα οριακά της σημεία σύμφωνα με το σχέδιο που ακολουθώ. 

Επίσης πήρα την απόφαση κι χάραξα τα κανάλια για τις ντίζες των elevator και ruder που θα είναι εσωτερικά. Μέρος αυτών αποφάσισα να τα ντύσω με πλαστικό σωλήνα και το υπόλοιπο με σωλήνες carbon ενισχύοντας παράλληλα και την ακαμψία της ατράκτου στα πιο λεπτά σημεία της. 

Για την ενίσχυση της ατράκτου αποφάσισα να βάλω και δύο διαγώνιες carbon-ντιζες στα μέσα της ατράκτου .

Έτσι νομίζω πως τελείωσα με την άτρακτο και αυτό που μένει τώρα είναι τα αρχίσω να κολλώ τα φύλλα και να γυαλοχαρτάρω ώστε να πάρει την τελική της μορφή. Αλλά φοβάμαι να το κάνω προς το παρόν... 

Παρακάτω μια πανοραμική φωτογραφία των φύλλων μέχρι τώρα.

Οι ταινίες που φαίνονται απλά συγκρατούν κάποια ευαίσθητα σημεία για μεγαλύτερη ασφάλεια.

 

Αυτό που μένει πλέον είναι να κόψω τα φτερά, όμως αυτό προαπαιτεί την κατασκευή ενός κυκλώματος θερμού νήματος (τόξο κοπής φελιζόλ).  

24-25 Σεπτεμβρίου 2011

Μετά από διάφορες δοκιμές για το ποια κόλλα θα χρησιμοποιήσω και πως κατέληξα στην κοινή ατλακόλ αφού πρώτα αγριέψω για τα καλά το υλικό με γυαλοχαρτάρισμα.

Ξεκίνησα ήδη τις κολλήσεις στα εσωτερικά σημεία και πρώτα από όλα με τις carbon-ντιζες. 

Κάποτε είχα ακούσει από έναν ειδικό πως η ατλακόλ δεν στεγνώνει ποτέ τελείως και από αυτό συν τις δικές μου δοκιμές κατέληξα στο συμπέρασμα πως θα πρέπει να ανοίγω μικρο-οπές αερισμού για να στεγνώνει πιο γρήγορα και πιο καλά. Επίσης να στρώνω όσο γίνεται πιο λεπτό στρώμα κόλλας και στις δύο επιφάνειες (ουσιαστικά να σπατουλάρω την κόλλα) και να την αφήνω να στεγνώνει για τα καλά πριν ενώσω τις επιφάνειες και τις συμπιέσω όσο πιο δυνατά μπορώ για να πεταχτεί η περίσσεια κόλλας και μην μείνει μέσα νωπή.

Ελπίζω να τα καταφέρω.

Επίσης καλά αποτελέσματα είχα και με μια βενζινόκολα και την UHU POR που επίσης είναι ένας τύπος βενζινόκολας, οπότε με την τελευταία λέω να κολλήσω τα πλαστικά σωληνάκια που θα αποτελέσουν την συνέχεια της carbon-σωλήνας που θα περάσουν οι ντίζες των πηδαλίων της ουράς.

1-2 Οκτωβρίου 2011

Τελικά οι σωλήνες που θα περάσουν οι ντίζες για την ουρά και οι ενισχύσεις που έκανα κόλλησαν μια χαρά.

Μετά την κόλληση των φύλλων Νο 2 και -2 (αρίθμηση ξεκινά από το κεντρικό Νο 1 φύλλο) στα σημεία που έχουν τις ντίζες, σήμερα και αύριο ασχολούμαι με την κόλληση των φύλλων -3, -2, 1, 2 και 3 μεταξύ τους με ατλακόλ αφού τα έξυσα με γυαλόχαρτο 120άρι. Να σημειώσω εδώ πως την κόλλα την άφηνα να ποτίσει και μετά την τράβαγα με σπάτουλα αφενός για να μην αυξηθεί πολύ το βάρος και αφετέρου για να την κάνω να στεγνώσει γρηγορότερα και να έχω μεγαλύτερες πιθανότητες γερής κόλλησης.

Μέχρι στιγμής φαίνεται να πηγαίνει καλά. Τα φύλλα φαίνεται να έχουν κολλήσει καλά και το βάρος των 5 φύλλων μαζί είναι 230 γραμμάρια.

22-23 Οκτωβρίου 2011

Αφού κόλλησα τα πρώτα 5 φύλλα διαμόρφωσα πιο λεπτομερειακά τις θέσεις των servo και του καθρέπτη που θα πατήσει το μοτέρ ενώ τέλος άνοιξα και φωλιές για να βάλω εκεί μικρά κόντρα πλακέ που θα χρησιμεύσουν στην συνέχεια για να περάσω τις καβίλιες που θα συγκρατούν τα κύρια φτερά. Τέλος κόλλησα και το 6ο φύλλο. Όλες οι κολλήσεις των φύλλων έγιναν με ατλακόλ σπατουλαριστά ενώ τα servo τα σταθεροποίησα περαιτέρω με θερμόκολλα (πιστόλι σιλικόνης) για να μπορώ αν θελήσω ποτέ στο μέλλον να τα βγάλω σχετικά εύκολα. Επίσης με θερμόκολλα σταθεροποίησα και τα καλώδια των servo.

Να μερικές που από μόνες τους λένε περισσότερα:

Καιρός τώρα να δω τι setup θα του βάλω. Τα servo που σφήνωσα ήδη είναι τα ΗΧΤ900. Με προβληματίζει η προσβασιμότητα στα pin-άκια σύνδεσης μοτέρ-ESC. Μάλλον θα πρέπει να ξηλώνω τελείως το μοτέρ κάθε φορά...

Επειδή το κρίσιμο σημείο για την επιλογή του setup είναι το βάρος, λέω να προχωρήσω στην κατασκευή των φτερών πρώτα και μετά θα δω...

12-13 Νοεμβρίου 2011

Σήμερα κόλλησα και το φύλλο Νο -6 (το συμμετρικό του 6 δηλαδή) και τα προφίλ των αεροτομών σε φύλλο κόντρα πλακέ πάχους 4mm (βλ. σχήματα που ακολουθούν). 

Την μεν αεροτομή των κύριων φτερών την έκανα 28cm μήκους (μήκος χορδής) και την δε αεροτομή των σταθεροποιητών της ουράς στην ρίζα τους την έκανα 22cm. Σε πρώτη φάση θα κόψω το περίγραμμα των αεροτομών και στην συνέχεια τις πατούρες για την τοποθέτηση κάποιων διαμήκη ενισχύσεων. 

Clark Z 

Αν και στο χαρτί αναγράφεται 26,5cm τελικά όπως βλέπετε είναι 28cm.

Επίσης φαίνεται πως η αεροτομή δεν είναι flat bottom αλλά hemi-symmetrical. 

Τις πρώτες μου κοπές σε φελιζόλ θα τις κάνω για δοκιμή σε EPS80 ειδικού βάρους 18kg/m3. Αν δω πως και οι κοπές πάνε καλά και το βάρος παραμένει μικρό ίσως κάνω και κοπές σε EPS100 ή και EPS120.

NACA 0009

Ιούνιος 2014

Σχεδόν 2,5 χρόνια μετά η άτρακτος καταστράφηκε με αγανάκτηση και θυμό μιας και δεν έχω καταφέρει να το προχωρήσω και να προχωρήσω ως αερομοντελιστής.
Το υλικό μου φαινόταν πολύ βαρύ και όχι το ιδανικό.

Ίσως αν μάθω να κόβω φτερά και βρω κάποιο καλύτερο υλικό μα κυρίως βρω τον χρόνο τον χώρο και το χρήμα να βελτιωθώ ως αερομοντελιστής να 

επαναλάβω το εχγείρημα και να μπω στις κατασκευές από φελιζόλ κάποια στιγμή. 

ΤΕΛΟΣ._


ΥΓ
Νοέμβριος 2016

Το μαράζι της κατασκευής του μοντέλου αυτού είχε ριζώσει καλά μέσα μου κι έτσι τον Νοέμβριο του 2016, πέντε χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια με τα KF φύλλα, ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Πήγαινε εδώ να δεις το σχετικό θέμα. Μια πρώτη εικόνα μόνο παρακάτω:

Ηθικό δίδαγμα:
- Ποτέ μη λες ποτέ!
- Ποτέ μη τα εγκαταλείπεις!
- Η επόμενη φορά είναι πάντα καλύτερη!
- Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!
και άλλα πολλά
χαχαχαχαχαχαχα