(το όνομά του θα δοθεί αφού πετάξει)

14-15 Ιουλίου 2012

Πριν αρχίσω να γράφω διάφορα, ας δούμε μερικές φωτογραφίες...

...το κύριο φτερό με χορδή ρίζας 31,5cm !!!

...ούτε το σαλόνι δεν το χωράει! 3,2m επέκτασμα και 1,6m μήκος ατράκτου!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε...

Έκλεισα ήδη 2 χρόνια στο hobby κι αν και με πολύ αργούς ρυθμούς έχω μάθει πλέον τα βασικά.

Από την αρχή με είχε συνεπάρει η γαλήνια πτήση των ανεμόπτερων κι έτσι έχω πάρει πορεία για εκεί:

E-Starter για να μάθω να συναρμολογώ και να απογειώνω... μόνο.
Wilga για να μάθω και να απογειώνω και να προσγειώνω!
EasyCub για να μάθω να πετάω ολοκληρωμένα, λέω...
HawkSky για να μάθω να πετώ και με λίγο αέρα...
EasyStar II για να μάθω να ανεμοπορώ λίγο...
EasyGliderPro για να μάθω να ανεμοπορώ περισσότερο...
Phoenix για να μάθω να ανεπορώ πραγματικά...
Evo Phoenix για να μάθω να ανεμοπορώ και πραγματικά και ψηλότερα...

Μετά;... εκεί είχα ένα κενό, περισσότερο στη τσέπη μου μιας και από τα 2,6m και πάνω που φτάνει το Evo τα μοντέλα ακριβαίνουν πολύ και πρέπει να έχεις συγκεκριμένο λόγο και σκοπό για να πάρεις ένα. Είναι αυτό που λέει κι ένας φίλος... κάθε μοντέλο έχει την πτήση του!

Ο χρόνος λιγοστός και οι πόροι και τα μέσα περιορισμένα, οπότε αν ξεκινήσω κάτι τώρα σε 1-2 χρόνια θα είναι έτοιμο!!!

Κάπου εκεί πιστεύω πως θα είμαι σε θέση και "ο οργανισμός μου θα ζητάει" κάτι μεγαλύτερο. Οπότε είπα να ξεκινήσω.

Να αγοράσω kit; Μπα... η γοητεία του χτισίματος και η χαρά του να δεις κάτι που έχεις φτιάξει εσύ είναι αξίες ανεκτίμητες! Οπότε πάω για χτιστό από σχέδιο...

Που να βρεις όμως σχέδιο σύγχρονου χτιστού ανεμόπτερου που να μπορείς να φτιάξεις εξολοκλήρου μόνος σου; Πουθενά! Κατά συνέπεια γυρίζω το βλέμμα μου μερικές δεκαετίες πίσω... Όμως ποιό ανεμόπτερο μπορεί να χτιστεί σχετικά εύκολα και να μπορεί να δεχθεί και μετατροπές; Λίγα...

Υποψήφια 5-10... κατέληξα στο RISER 100.

Βέβαια τί αξία θα είχε αν ακολουθούσα πιστά το σχέδιο ενός RISER 100; Να φτιάξω ένα 2,6m RES, μόνο; Θα μπορούσα να κάνω κι ένα Gentle Lady επίσης RES "ξεχειλώνοντας" ελαφρώς το φτερό στα 2,3m... θα είχα και την βοήθεια από τα θέματα κατασκευής στα απανταχού fora. Όμως τα 2,6m θα έχω και στο Evo και μάλιστα και με ailerons και flaps. Αλλά εγώ πάω για κάτι μεγαλύτερο και πιο σύνθετο... για πιο προχωρημένες πτήσεις.

Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να πάρω το RISER 100, να το μεγεθύνω, να προσθέσω μερικά πτερίδια ακόμα στα φτερά, να μεγαλώσω λίγο και την άτρακτο, να καταργήσω τα spoilers και να προσθέσω πηδάλια στα φτερά. Μετά μου ήρθε μια ακόμη ιδέα... να κάνω το οριζόντιο ολοκινούμενο και άρα αφαιρούμενο. Φυσικά και από ανεμόπτερο να το κάνω μοτο-ανεμόπτερο με μερικές αλλαγές στο σχήμα της μούρης.

Ξεκίνησα λοιπόν να ψάχνομαι και κατέληξα σε επιπλέον μετατροπές. Να αλλάξω την αεροτομή από E205 σε S3021 ή SD7037 και να προσθέσω D-box διαμόρφωση στο κύριο φτερό. Επίσης να προσθέσω εκτός των ailerons και flaps στα φτερά. Να διαμορφώσω washout και να προσθέσω winglets στα φτερά. Να πειράξω λίγο την δίεδρο γωνία των φτερών και να προσθέσω διαμήκη δίεδρο. Να προσθέσω carbon και fider-glass σε κρίσιμα σημεία.

Με αυτά κι εκείνα, το μοντέλο που θα κατέληγα να έχω στα χέρια μου όταν τελειώσει δεν θα θυμίζει και πολύ το αρχικό RISER 100. Ίσως λίγο στην όψη από μακρυά. Εξού λοιπόν και η αναζήτηση για ένα όνομα...

Νά ΄μαι λοιπόν με τα σχέδια κομμένα και ραμμένα όπως τα ήθελα στα χέρια μου για να ξεκινήσω να δουλεύω πάνω τους. Πρώτα από όλα μετέτρεψα όλες τις μονάδες από κλάσματα ιντσών σε χιλιοστά του μέτρου. Όμως δεν τελειώνει εδώ... πρέπει να κάνω και αναγωγές λόγω μεγέθυνσης. Στόχος να συγκεντρώσω όλα τα υλικά που χρειάζομαι για να κάνω τις αντίστοιχες αγορές μου. Σκοπός μου είναι να κρατήσω το κόστος κατασκευής του kit μόνο σε κάτω από €200-300 μιας κι ένα από αυτά που θα αγόραζα αν αγόραζα από TopModel.cz κοστίζουν πάνω από €400 με τα μεταφορικά. Ελπίζω να το κάνω και φθηνότερο και καλύτερο, θα δούμε.


18 Ιουλίου 2012

Μετά από συζήτηση του θέματος με φίλους κατέληξα να βάλω την S3021 αεροτομή αν και δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη της πιστής αναπαραγωγής της στον επανασχεδιασμό που έκανα στο SketchUp. Κατά συνέπεια θα πρέπει να λέω κι εγώ S3021 modified by teo! 
Εν πάσει περιπτώσει, μετά από πολλές ώρες στον υπολογιστή κατάφερα να ετοιμάσω μερικά σχέδια για τα πλευρίδια του κύριου φτερού. Αρχικά για το κομμάτι των flaps. Δείτε παρακάτω μια χρωματική απεικόνιση του πλευριδίου της ρίζας W1a και πιο κάτω μια πρώτη προσπάθεια χάραξης των πλευριδίων W2.

Ο σχεδιασμός έγινε πάνω στην E205 ώστε να φαίνονται και οι διαφορές της με την S3021.

19 Ιουλίου 2012

Σήμερα αγόρασα τα 45mmm x 10mm τριγωνικά hard wood κομμάτια που θα γίνουν τα flaps (τα πιο βαριά - 78g/m) ailerons (τα ελαφριά 58g/m). Και μια και ο λόγος γι αυτά, να και μια πρώτη απεικόνιση των flaps με περιθώριο να ανέβουν μέχρι 9 μοίρες ή 10mm περίπου. Μάλλον πολύ είναι... θα κλείσω το κενό. 

Τα ξυλάκια που πήρα καταλαμβάνουν το σκούρο πορτοκαλί χρώμα στο άκρο (χείλος εκφυγής). Το υπόλοιπο να δω πως θα φτιάξω;! Μάλλον χτιστό και κάπως έτσι όπως φαίνεται στο σχέδιο.

24 Ιουλίου 2012

Θα μπορούσα να ξεκινήσω με την ουρά, όμως κάτι μου λέει να ολοκληρώσω τον σχεδιασμό πρώτα και μετά να μπω στη κατασκευή. Εξάλλου σε 3-4 βδομάδες θα μου έρθει και το setup του οπότε καλό θα ήταν να επαληθεύσω τις διαστάσεις στη μούρη του μοντέλου για το μοτέρ και το spinner πριν ξεκινήσω. Έτσι έχω προχωρήσει σχεδόν σε όλα τα επιμέρους μέρη του μοντέλου που μπορώ να ξεπατικώσω από το δισδιάστατο αρχικό σχέδιο του RISER 100, πλην φτερού. Εχθές ξεκίνησα να ενώνω τα επιμέρους κομμάτια κι έτσι σήμερα τελείωσα με την πλάγια όψη που φαίνεται παρακάτω.

Χάρην ευκολίας έχω αφαιρέσει τις διαστάσεις από την εικόνα.  

Να ξαναπώ όμως πως το σχέδιο έχει προκύψει από το RISER 100 με προσθήκη 10 εκατοστών στο πριν το fin μέρος της ατράκτου και στη συνέχεια μεγέθυνση κατά +15%. Έτσι το ολικό μήκος από την άκρη του spinner μέχρι το τέλος του rudder φτάνει σχεδόν τα 1690mm. Έχει προστεθεί ένα μικρό κομμάτι στο rudder, που εδώ είναι χρωματισμένο κόκκινο.

Η εκτύπωση του παραπάνω σχεδίου από το firewall μέχρι και το fin που θα πατήσει πάνω στο ξύλο για να ξεκινήσουν οι κοπές για την άτρακτο. Μήκος 1497mm!

28-29 Ιουλίου 2012

Εχθές πήγα και είδα ένα RISER 100 ήδη πλήρες χτισμένο κι έτοιμο να επικαλυφθεί (monocote-αριστεί). Απογοητεύτηκα μιας και είδα πως τελικά στο μικρό σχετικά RISER 100 ελάχιστα χρησιμοποιείται balsa... Όλη η άτρακτος είναι φτιαγμένη από ply wood (κόντρα πλακέ για μοντελιστική χρήση)!!!
Κρίμα... γιατί εγώ ακούγοντας χτιστό μοντέλο και βλέποντας το πως είχε φτιάξει ο Βαγγέλης το Gentle Lady σχεδόν εξολοκλήρου από balsa, πήγα και στοκάρισα σχεδόν όλα τα πάχη φύλλων balsa.

22 Αυγούστου 2012

Συνέχεια με την τοποθέτηση των πρώτων ηλεκτρονικών πάνω στο σχέδιο σήμερα .

Μια πρώτη εικόνα από το μοντέλο πριν...

...και αφού τοποθετήθηκε το setup πάνω στο σχέδιο.

Φυσικά αυτή είναι μια πρώτη εικόνα. Στην πορεία μπορεί να αλλάξει και η προπέλα που μου φαίνεται λίγο μικρή και η μπαταρία του μοτέρ που μου φαίνεται λίγο μεγάλη κ.α. Βασικά ήθελα να δω πως θα κάτσουν στους χώρους της ατράκτου. Τα servo της ουράς λέω να τα βάλω πίσω μετά τον κύριο δέκτη. Χώρος θα υπάρχει άφθονος...

Αγοράσαμε και το απαραίτητο εργαλείο ευθυγράμμισης της κατασκευής... με laser! 

26 Αυγούστου 2012


Εν αναμονή της αγοράς της ξυλείας για την άτρακτο και αλλού (κόντρα πλακέ), είπα να ξεκινήσω τις κοπές σε balsa που τις έχω.
Τα πτερίδια (ribs) θα είναι από balsa 3mm. Δεν ξέρω αν τα κομμάτια που έχω είναι σκληρή, μέτρια ή μαλακή balsa κι αν είναι του κατάλληλου τύπου (όπως έχω δει πως διακρίνονται εδώ) πάντως ζύγισα και τα 17 κομμάτια που έχω και διάλεξα τα βαρύτερα: 49, 48, 45, 45, 44, 44, 43, 43, 40, 39, 36, 36, 35, 34, 33, 32 και 30 γραμμάρια. Όλα τα φύλλα είναι της Graupner και αγορασμένα από το Πλαίσιο.
Βάση των όσων διάβασα σήμερα (1/9/2012) εδώ μάλλον χρησιμοποίησα πιο βαριά κομμάτια balsa από όσα συστήνονται. Δεν ξέρω όμως αν είχα κι αν χρησιμοποίησα τελικά κομμάτια balsa τύπου C, όπως αναφέρονται παρακάτω επίσης εδώ.  
Στην συνέχεια τα έκοψα σε 12 ίσα μικρότερα κομμάτια των 25cm x 33mm το καθένα. Έτσι συνολικά πήρα 24 κομμάτια με την εξής κατανομή βαρών: 1x6gr, 7x5gr, 7x4gr, 4x3,5gr και 5x3gr. Από αυτά θα χρησιμοποιήσω τα βαρύτερα για τα 6 πτερίδια του έσω μέρους κάθε φτερού (συνολικά 12) και τα 5 πτερίδια του έξω μέρους κάθε φτερού (συνολικά 10). Άρα θα μου περισσέψουν και 2 πτερίδια που μπορεί να φανούν χρήσιμα ως ανταλλακτικά. Τα ακριανά πτερίδια κάθε μέρος των φτερών θα γίνουν από κόντρα πλακέ (συνολικά 8 + 2).

Επόμενο βήμα είναι να κόψω από σκληρό ξυλουργικό κόντρα πλακέ (ίσως και 6mm πάχους) τις μήτρες ή μάνες που θα σχηματίσουν το σάντουιτς διαμόρφωσης των πτεριδίων. Σάντουιτς έχει νόημα να φτιαχτεί μόνο για τα έσω μέρη των φτερών καθόσον στα έξω μέρη των φτερών κάθε πτερίδιο έχει και άλλο μέγεθος. Για να στερεώσω το σάντουιτς καλά θα χρειαστεί να κάνω 2 ή 3 τρύπες και να περάσω περαστές βίδες για την σύσφιξη του σάντουιτς. Αργότερα οι τρύπες αυτές θα χρησιμοποιηθούν είτε για το πέρασμα της καλωδίωσης των servo των φτερών είτε για την επιπλέον ενίσχυση της δομής των φτερών, αν χρειαστεί. 


1 Σεπτεμβρίου 2012

Πήγα εχθές μαζί με τον γιο μου να πάρουμε ξύλα για την άτρακτο. Βρήκα μερικά φύλλα 2,44m x 1,22m στα 2,5mm, 3mm, 3,5mm και 4mm χιλιοστά αλλά δεν μου γέμιζαν το μάτι... Μου είπε κιόλας ο ξυλέμπορας πως το πιο ψιλό των 2,5mm (που θα μου το άφηνε €20) σκεβρώνει και είπα να κοιτάξω κάτι σε καπλαμά, που όπως έμαθα και εκ των υστέρων χρησιμοποιήτω κατά κόρον την δεκαετία του 1980 με πολύ καλά αποτελέσματα. 
Οπότε πήρα με μόλις €5 δύο φύλλα καπλαμά 2,20m x 13,5cm πάχους 2,5mm από ξύλο φλαμουριάς που μου φάνηκε πιο κοντά σε αυτό που έψαχνα.
Σήμερα έκανα τις πρώτες κοπές (από το ένα φύλλο) κι έβγαλα τα δύο πλαϊνά της ατράκτου. Με το δεύτερο φύλλο θα κόψω τα δύο πάνω-κάτω μέρη της ατράκτου και με τα ρετάλια θα φτιάξω πλευρίδια και άλλα μέρη του σκάφους.    

Πάνω το ακέραιο φύλλο καπλαμά, στη μέση το σχέδιο, κάτω το φύλλο από το οποίο κόπηκε ήδη το ένα πλευρό της ατράκτου κι έχει σημαδευτεί το δεύτερο πλευρό.

Το κομμένο πλευρό...

...επίσης, με λεπτομέρεια το διπλάνο του γιού μου που με βοηθά!

 Και τα δύο πλευρά κομμένα...

 ...τοποθετημένα δίπλα σε μια παλιά μονομπλόκ μπαταρία... για να δείξουν...

...πιασμένα και με λαστιχάκια για να δείξουν το σχήμα του μελλοντικού σκάφους καλύτερα...

...και τέλος με μια πρόχειρη τοποθέτηση του μοτέρ+σπίνερ+προπέλα για να δείξει ακόμα καλύτερα!

8-9 Σεπτεμβρίου 2012


Σήμερα πήγα να κόψω τις αεροτομές των δύο έσω φτερών, αυτά δηλαδή με το σταθερό μήκος χορδής.

Είχα κόψει πριν μέρες τα ξύλα σε παραλληλόγραμμα με ελάχιστο περιθώριο γύρω από το περίγραμμα της αεροτομής. Ευτυχώς όπως θα φανεί στην συνέχεια. Έκοψα και δυο "μήτρες" από πλακέ θαλάσσης 6 χιλιοστών. Τις έβαλα έξω-έξω και σχημάτισα στο γνωστό σάντουιτς. Με τη βοήθεια δύο ξυλουργικών μεταλλικών σφιγκτήρων "έδεσα" το σάντουιτς.

Εκτύπωση από laser printer σε αυτοκόλλητο διαφανές χαρτί των περιγραμμάτων των "μητρών" και κόλληση σε κόντρα πλακέ 6mm, έτοιμες για κοπή. 

Η διαμόρφωση του σάντουιτς με τις σφιγκτήρες, χωρίς πολύ πίεση από αυτές για να μην παραμορφωθούν οι balsa.

Στην πορεία αποδείχθηκε πως θα έπρεπε να είχα και μερικά άλλα χρήσιμα εργαλεία, όπως βάση δράπανου για να κάνω κατακόρυφες τρύπες στο σάντουιτς και να περάσω περαστές βίδες. Ελλείψει αυτού δεν πέρασα τελικά περαστές βίδες μιας και φοβόμουν πως με το μάτι δεν θα πετύχαινα το αποτέλεσμα που ήθελα. Εξάλλου δεν είχα και τρυπανάκι μήκους 20 εκατοστών που θα χρειαζόταν. Ούτε βίδες περαστές τόσο μακριές. Λίγο ανοργάνωτο με βρίσκω... Αλλά ένας φίλος λέει πως τα καλύτερα μοντέλα βγαίνουν από ανοργάνωτα εργαστήρια σε κατάσταση "πουτάνας" δηλαδή... Αν έχει δίκιο τότε καλά πάω.


Μη τα πολυλογώ, μου έλλειπε και μια μέγγενη που θα με βοηθούσε να συγκρατήσω το σάντουιτς σε σταθερό μέρος για να κάνω πιο καλή δουλειά. Αντί μέγγενης χρησιμοποίησα δύο μεγάλες μοντελιστικές δαγκάνες. Είχα και μια πλάνη που θα χρησιμοποιούσα για να κατεβάσω τα παραλληλόγραμμα μέχρι λίγο πριν τα όρια της "μήτρας", αλλά τελικά δεν κατάφερα να την δουλέψω. Μου λείπει η τεχνική ή το κοπίδι της είναι για πέταμα. Δεν έκοβε τίποτα!

Μετακινώντας τις σφιγκτήρες δεξιά αριστερά έπιανα με τις δαγκάνες το σάντουιτς με πολύ σταθερό τρόπο και χωρίς να το διαταράσσω και να είναι πάντα οριζόντια τοποθετημένο πάνω στον πάγκο.  

Για να πετύχω την μη διατάραξη του σάντουιτς από την πίεση των δαγκανών χρησιμοποιούσα τάκους από καπλαμά που έβαζα από κάτω στο κενό μεταξύ σάντουιτς και πάγκου. 

Μια και δυο πιάνω μια μεγάλη φαλτσέτα που έχω (κοπίδι με μεταλλική ενίσχυση δηλαδή) κι αρχίζω να κουρεύω τα ξύλα λίγο άναρχα. Μετά από αυτό έπεσε τρίψιμο με παλμικό τριβείο για να ισιώσουν οι επιφάνειες κατά το δυνατό και να κατέβουν λίγο. Όταν πια είχαν κατέβει οι επιφάνειες περίπου 1-2 χιλιοστά από τα όρια της "μήτρας" ξεκίνησε το τρίψιμο με το χέρι με 120άρι γυαλόχαρτο.

Το κοπίδι έκανε όλη τη δουλειά και όχι η πλάνη.

Ο τάκος και το γυαλόχαρτο. 

Το τριβείο και το σκουπάκι για το πριονίδι... για να μην το φυσάμε! 

Το μυστικό του κόντρα πλακέ θαλάσσης που χρησιμοποίησα για "μήτρες" είναι πως όταν έφτανα να τρίβω και την "μήτρα" με τον τάκο ακουγόταν ένας χαρακτηριστικός ήχος, ένα τσιριχτό από την τριβή πάνω στο σόκορό του. Έτσι μετά από πολύ ώρα τρίψιμο με το χέρι κατάφερα να διαμορφώσω τις αεροτομές.

Ο τάκος έφθανε οριακά να κόβει με μικρές κινήσεις όλο το πλάτος του σάντουιτς.

 Η πάνω επιφάνεια των αεροτομών θέλει ακόμα δουλειά. Να ανοιχτούν οι εσοχές για τα δοκάρια και να διαμορφωθεί το χείλος προσβολής για να μπει η carbon σωλήνα.

Η κάτω επιφάνεια είναι σε καλύτερη κατάσταση. Αν κι εδώ χρειάζεται να ανοιχθεί η εσοχή για το κάτω δοκάρι και για το κάτω δοκαράκι στήριξης του D-Box. 

 Οπ... εδώ φαίνεται μια ατέλεια σε ένα πλευρίδιο που το φάγαμε λίγο παραπάνω. Θα γεμίσω το κενό με στόκο κι είμαστε εντάξει.

Η κάτω πίσω επιφάνεια που θα πατήσει η balsa που θα δένει το πίσω δοκάρι πάνω στο οποίο θα στερεωθούν τα πηδάλια. 

Μια γενική άποψη της κάτω επιφάνειας, ξανά.

Τώρα μένει να διαμορφώσω τις εσοχές για τα δοκάρια, αλλά ούτε το σχολικό πριονάκι που έχω φτάνει να μπει και να κόψει λόγω φάρδους του σάντουιτς. Θα προσπαθήσω να βγάλω τις "μήτρες" χωρίς να χαλάσει το υπόλοιπο και να κερδίσω λίγο χώρο για να κόψω τα δοκαράκια αύριο. Έτσι θα διαμορφώσω και τις πατούρες για να πατήσει το D-Box καλύτερα. Τέλος πριν αρχίσω να δένω τις αεροτομές θα τις περάσω από τεστ διαστάσεων τοποθετώντας τες πάνω σε μια εκτύπωση που έχω από το σχέδιο και όποια περνάει το τεστ θα χρησιμοποιείται. Έτσι πιστεύω θα εντοπίσω τυχών διαφορές και δεν θα την πατήσω να χρησιμοποιήσω διαφορετικές αεροτομές χωρίς επέμβαση έστω πρώτα πάνω τους για διόρθωση. Να πω εδώ πως επειδή θα μπορούσε να συμβεί κάποια ανομοιόμορφη διαμόρφωση των αεροτομών, το σάντουιτς το έφτιαξα ανακατεύοντας τα παραλληλόγραμμα ξύλα "σαν τραπουλόχαρτα" με βάση το βάρος τους κι έτσι διαμόρφωσα ένα πακέτο με σχετικά ομοιόμορφη σκληρότητα. Επιπλέον έβαλα και δύο όμοια παραλληλόγραμμα από καπλαμά 2,5mm που θα χρειαστώ επίσης στα φτερά (ως πλευρίδια εκεί που θα ενώνονται τα έσω με τα έξω φτερά) και τα έβαλα κάπου στο μέσω του σάντουιτς για να πατά ο τάκος του γυαλόχαρτου καλύτερα και πιο επίπεδα.

 Το σχολικό πριονάκι δεν έφτανε να κόψει τα δοκαράκια. Επιπλέον κούρμπιαζε η λαμίτσα του. Οπότε πάμε για αγορά σιγατσακίου.

Τώρα που το ξανακοιτάζω το θέμα, επειδή δεν μου κόλλαγε κάτι καλά... διαπίστωσα πως χρησιμοποίησα και τα 24 ξύλα balsa που είχα κόψει σε παραλληλόγραμμα και όχι τα 12 που θα έπρεπε. 12 χρειάζονταν τα δύο εσωτερικά φτερά μόνο. Τα άλλα 12 τα είχα για τα δύο εξωτερικά φτερά.
Αν μάλιστα μοίραζα και τα balsa σε μικρότερα πακέτα των 6 κάθε φορά η διαμόρφωση θα ήταν πολύ πιο εύκολη και όμορφη. Τέλος πάντων...

Πλέον θα έχω την πολυτέλεια να επιλέξω τα καλύτερα πλευρίδια για τα δύο εσωτερικά φτερά ή να προσθέσω κανένα πλευρίδιο παραπάνω σε αυτά πυκνώνοντας την δομή τους ή να έχω ανταλλακτικά ή να φτιάξω και δεύτερα εσωτερικά φτερά ρεζέρβα. Θα δούμε τι θα γίνει τελικά...

15-16 Σεπτεμβρίου 2012

Σήμερα συνέχισα με το άνοιγμα των εσοχών για τα δοκαράκια. Με το σχολικό πριονάκι ανοίχτηκαν πρώτα οι εσοχές στις "μήτρες" και στην συνέχεια χωρίστηκαν τα πλευρίδια σε δύο μικρότερα πακετάκια για να έχουμε χώρο να δουλέψουμε καλύτερα το πριονάκι. Ιδού μερικές φωτογραφίες με την πρόοδο του έργου:

Γενική άποψη του πάγκου εργασίας σήμερα... ένας μετασχηματιστής 4 κιλών ακινητοποιούσε το πακέτο που έκοβα. Στο βάθος εργαλειοθήκη Γερμανικής τεχνολογίας και προέλευσης... 

Αρχικά σχηματίστηκαν τα μικρότερα πακέτα πλευριδίων ώστε να μπορώ να τα πιάσω με τις δαγκάνες και να δουλεύει το πριονάκια πιο εύκολα και πιο ευθεία, χωρίς να καμπυλώνει η λαμίτσα του δηλαδή. Εδώ η κάτω επιφάνεια των αεροτομών.

Αφού έγιναν οι εγκάρσιες τομές με το πριονάκι (βλ. μικρό δοκάρι δεξιά) σειρά πήρε το κοπίδι για να γίνουν οι διαμήκεις τομές (βλ. κεντρικό δοκάρι). Εδώ στην άνω επιφάνεια των αεροτομών.

 Μετά την αφαίρεση των κομματιών η επιφάνεια χρειαζόταν ένα ελαφρύ πέρασμα με γυαλόχαρτο.

 Το ίδιο έγινε σε όλες τις εσοχές για όλα τα δοκαράκια...

 ...κι έτσι προέκυψε το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα διαμόρφωσης των μεσαίων πλευριδίων. Μένει να διαμορφωθεί κατάλληλα η εσοχή για το δοκάρι στο χείλος προσβολής. 
Όλα τα μεσαία πλευρίδια παραταγμένα στον πάγκο...

...και πρόχειρα τοποθετημένα σε ένα εύχερο δοκάρι. 

Και τέλος μια πανοραμική (ρομαντική) πρώτη εικόνα του τι μας περιμένει!!!

Επόμενη κίνηση ήταν να διαμορφώσω και την εσοχή για το carbon σωληνάκι Φ6-Φ4 που θα μπει στο χείλος προσβολής. Μη έχοντας τα κατάλληλα εργαλεία πήρα ένα-ένα ξεχωριστά όλα τα πλευρίδια και άνοιξα την εσοχή με το χέρι - πρώτα σημάδευα και μετά έκοβα με το πριονάκι με μεγάλη προσοχή. Στο τέλος τα ξαναέβαλα σε μια σειρά όλα τα πλευρίδια μαζί και με την βοήθεια της carbon σωλήνας και του γυαλόχαρτου τα πέρασα ένα τριψιματάκι ώστε να πάρουν όλα το ίδιο ομοιόμορφο σχήμα.

Τέλος ζύγισα όλα τα πλευρίδια και πλέον έχω: 
2 τεμ. από καπλαμά 2,5mm στα 6gr το ένα. Αυτά θα τα βάλω στην θέση W2h.
2 τεμ. από balsa 3mm στα 4gr το ένα. Αυτά θα τα βάλω στην θέση W2g.
12 τεμ. από balsa 3mm στα 3gr το ένα. Αυτά θα τα βάλω στις θέσεις W2a έως W2f.
10 τεμ. από balsa 3mm στα 2gr το ένα. Δύο από αυτά μάλλον θα τα βάλω εσωτερικά στην θέση W2g. Οπότε μου περισσεύουν και 8 για ανταλλακτικά. 
Για τις θέσεις W1a και W1b ακόμα δεν έχω κόψει πλευρίδια, αλλά θα είναι και αυτά από καπλαμά 2,5mm.


22-23 Σεπτεμβρίου 2012

Αυτό το ΣαββατοΚύριακο αφιερώθηκε στον σχεδιασμό... ξεπατικούρα δηλαδή με μικρές επεμβάσεις από το μεγεθυνμένο σχέδιο του RISER 100.

Η κοπή των πλευριδίων της ρίζας W1a και W1b είναι πλέον έτοιμη προς υλοποίηση. Φαινομενικά το μήκος της χορδής είναι λίγο μεγαλύτερο, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή σε αυτά τα πλευρίδια θα γίνει κάλυψη σε όλο το μήκος με balsa 1,5mm και επιπλέον ενίσχυση εξωτερικά με γυαλί.

Και το πλευρίδιο W8 είναι πλέον έτοιμο. Οι κοπές που έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι οι W2 (κίτρινο). Σύντομα θα κόψω τα W3 - W8 (πράσινο) χρησιμοποιώντας  ως εξωτερικές μήτρες μία W2 και την W8.

Fin και Rudder επίσης έτοιμα. Δεν ξέρω αν χρειάζονται όλες αυτές οι ενισχύσεις. Πέρα από αυτές που βάζω για να πιάσουν οι μεντεσέδες...

Όλο θα είναι χτισμένο από 8mm x 10mm σκληρή balsa, αν και το αρχικό (μεγεθυνμένο) σχέδιο προέβλεπε 4mm x 8mm. Ίδωμεν...

Το ολοκινούμενο Stabilator θα είναι κάπως έτσι επίσης χτιστό από 8mm x 10mm σκληρή balsa. Ίσως χρειαστεί και ενισχύσεις από carbon-νήματα. Θα δούμε...

29-30 Σεπτεμβρίου 2012

Συνέχεια αυτό το ΣαββατοΚύριακο με την κοπή των W1 πλευριδίων. Λόγω του ότι είναι μόλις τέσσερα τον αριθμό κόπηκαν όλα ένα-ένα ξεχωριστά και όχι με την μέθοδο του "πακέτου" με "μήτρες".

Η διαδικασία γνωστή πια.: Αρχικά σχεδιασμός, μετά εκτύπωση σε απλό χαρτί για επαλήθευση των διαστάσεων...

 ...και μετά σε αυτοκόλλητο χαρτί για την επικόλληση στα ξύλα. Για τα W1 πλευρίδια επιλέχθηκε καπλαμάς 2,5mm.  

Κόπηκαν ένα-ένα με κοπίδι και στην συνέχεια δέθηκαν σε πακέτο για να κοπούν τα δοκάρια. Μετά αφαιρέθηκαν τα αυτοκόλλητα... 

...και τέλος με το σχολικό πριονάκι ανοίχτηκε η εσοχή για το δοκάρι του χείλους προσβολής.

Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και για την "μήτρα" των W8. Στην συνέχεια θα σχηματιστούν τα πακέτα των W2-W8 για να κοπούν τα πλευρίδια των έξω φτερών.

Το αυτοκόλλητο κολλήθηκε στο κόντρα πλακέ θαλάσσης 6mm για να κοπή η "μήτρα". 

Δυστυχώς όμως κατά την κοπή κάτι πήγε στραβά κι έτσι η "μήτρα" πήγε στράφι. Και ελλείψει άλλη εκτύπωσης σε αυτοκόλλητο χαρτί πάμε για το επόμενο ΣΚ...

Ο καφές και το παγωμένο νερό δεν λείπουν ποτέ από τον πάγκο εργασίας... είπαμε, hobby και απόλαυση πάνε μαζί!

  

14 Οκτωβρίου 2012

Συνέχεια σήμερα με την κοπή του W8 πάλι προκειμένου να φτιάξουμε την "μήτρα" για το σάντουιτς των πλευριδίων των έξω φτερών.

Εκτύπωση σε αυτοκόλλητο διαφανές χαρτί και κόλλημα σε καπλαμά 2,5mm... 

 ...κόψιμο των W8 και τοποθέτηση πάνω στα W2 για το άνοιγμα των οπών στερέωσης. 

Η τοποθέτηση έγινε έτσι ώστε να διαμορφωθεί η σωστή γωνία έσω - έξω φτερών τόσο κατά τον διαμήκη (1,8^ο στο χείλος προσβολής και 5,8^ο στο χείλος εκφυγής) όσο και κατά τον εγκάρσιο άξονα (κεντράρισμα στο σημείο των κεντρικών δοκαριών). 

Αυτή τη φορά λόγω μικρότερου μεγέθους των πλευριδίων και μικρότερου αριθμού των θα εφαρμόσουμε την τυπική μέθοδο της στερέωσης του σάντουιτς με περαστές βίδες.  

 Οι τρύπες στις "μήτρες" ανοίχτηκαν με δράπανο ηλεκτρικό και τρυπάνι 3mm...

 ...πιάστηκαν τα ξύλα balsa που θα χρησιμοποιηθούν πάνω στη W2 "μήτρα" μόνο...

...ανοίχτηκαν και σε αυτά οι τρύπες στερέωσης με το ίδιο τρυπάνι, αλλά αυτή τη φορά με το χέρι... 

...μετά περάστηκαν οι βίδες... 

...αφού περάστηκε η πρώτη βίδα και στην W8 "μήτρα" αφαιρέθηκαν οι δαγκάνες... 

 ...και τέλος σχηματίσθηκε το σάντουιτς σφίγγοντας αρκετά τις βίδες.

Στη συνέχεια ξεκίνησε το ξεφλούδισμα με το λεπίδι (είπαμε η πλανίτσα δεν μας έκατσε καλά) και από ένα σημείο και μετά ξεκίνησα να τρίβω με το 120άρι γυαλόχαρτο... 

 ...αρχικά με τον μαλακό τάκο που βοήθησε να εξομαλυνθούν πιο εύκολα και στρωτά οι ανωμαλίες από τις κοπές με την φαλτσέτα και μετά με τον ξύλινο επίπεδο τάκο για να πάρω αναλογικά αρμονικά πλευρίδια. Το γυαλοχαρτάρισμα που πήρε περίπου 1 ώρα αλλά το έκανα με πολύ προσοχή μιας και τα λάθη εδώ δεν συγχωρούνται! 

 Μου φαίνεται τα κατάφερα αρκετά καλά. Σχημάτισα και την εσοχές που θα κάτσει το ντύσιμο του D-BOX.

Βέβαια έμειναν μερικές λεπτομέρειες που θα διαμορφωθούν σε κάθε πλευρίδιο ξεχωριστά και όχι μέσα στο σάντουιτς. 

Επίσης άνοιξα και τις εσοχές για τα δοκαράκια, κύρια και δευτερεύοντα... 

...και κάπου εδώ είπα να λύσω το σάντουιτς.  

Κατά την διάρκεια του λυσίματος έκανα και μια ζημιά... 

...που όμως επιδιορθώθηκε εύκολα και γρήγορα εφόσον εντοπίσθηκε το κομμάτι που έφυγε.

Πάνω στον ενθουσιασμό μου δεν σκέφτηκα πως ανοίγοντας τις εσοχές τώρα θα κατέστρεφα την συγκεκριμένη "μήτρα" W8 για χρήση και στο επόμενο πακέτο για την κοπή των πλευριδίων του άλλου έξω φτερού. Οπότε ότι έκανα σήμερα πρέπει να επαναληφθεί το επόμενο ΣΚ με το δεύτερο W8 που έκοψα σε καπλαμά για να διαμορφώσω την "μήτρα" του δεύτερου σάντουιτς.    


15 Οκτωβρίου 2012


Μιας και είχα λίγο χρόνο σήμερα, αποφάσισα να κόψω την ξυλεία για το χτίσιμο της ουράς.
Αποφασίσθηκε πάχος 6mm, αλλά λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στα ξύλα, εμπειρίας στο χτίσιμο και καμίας αίσθησης του βάρους και του κόστους, είπα να χρησιμοποιήσω πηχάκια balsa πάχους 3mm που θα κολληθούν μεταξύ τους κι ενδιάμεσα στα φύλλα να βάλω σε μερικά σημεία ή και καθόλο το μήκος τους τρίχες άνθρακα. 

Ξεκίνησα με ένα φύλλο balsa πάχους 3mm, το πιο ελαφρύ που έχω - μόλις 30 γραμμαρίων, και το έκοψα λωρίδες πλάτους 10mm.

Έτσι συνολικά τώρα έχω 10m πηχάκια που δίνουν 5m δοκαράκια πάχους 6mm. 

Πριν...

και μετά.

Πιστεύω θα φτάσει για όλη την ουρά. Αναφέρομαι στα μπλε και πράσινα δοκαράκια της εικόνας stabilator και τα αντίστοιχα του fin και rudder.

Το θέμα είναι πόσο λεπτή στρώση εποξικής κόλλας θα καταφέρω να κάνω για να μην αυξήσω το βάρος.


20-21 Οκτωβρίου 2012

Προκειμένου να αντιμετωπίσω στην πράξη ένα μεγάλο κατασκευαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είπα να ξεκινήσω την κατασκευή της ουράς και πιο συγκεκριμένα του stabilator μιας το πρόβλημα που προανέφερα εντοπίζεται στην άρθρωσή του.

Αν και ο σχεδιασμός του δεν έχει τελειώσει το γενικό σουλούπι του θα είναι όπως φαίνεται παρακάτω. Έτσι ξεκίνησα χωρίς τις λεπτομέρειες της άρθρωσης και έφτασα στο σχέδιο που έχω αναφέρει και παλιότερα. 
   

Το εκτύπωσα σε φυσικό μέγεθος...

...έκοψα τα περιμετρικά κομμάτια...

...και τα χρησιμοποίησα ως πατρόν για να κόψω τα ξύλα.

Για τα κομμάτια αυτά χρησιμοποίησα επίσης balsa πάχους 3mm και βάρους 39gr το φύλλο. 

Τα υλικά που θα χρειασθούν για την κόλληση των κομματιών και την ενίσχυσή τους στήθηκαν, φωτογραφήθηκαν και αμέσως έπιασαν δουλειά!

Γάντια, εποξική κόλλα δύο συστατικών 30 λεπτών της ώρας, μεζούρα για την ανάμιξη, ζυγαριά ακριβείας γραμμαρίου, ανθρακονήματα και κάρτες για την επάλειψη. 

Και ξεκινάμε από τα εξωτερικά tip του stabilator, που σίγουρα δεν θα υποστούν αλλαγή μελλοντικά. Αρχικά ζύγισμα για να δούμε από που ξεκινάμε... μόλις 3gr το ζευγάρι.

Τελικά επέλεξα να απλώσω την κόλλα κατευθείαν πάνω στα ξύλα για μεγαλύτερη οικονομία στην κόλα. Έχοντας πάρει την tara (μηδενίσει το βάρος που έδειχνε η ζυγαριά) βάζοντας και τα δύο συστατικά της κόλλας στο σημείο που απλώσω τα ανθρακονήματα δεν ξεπέρασαν το 1gr.

Ανακάτεψα και σπατουλάρισα την κόλα καλά... 

...τοποθέτησα τα ανθρακονήματα (μάλλον πολλά) και τα πίεσα μέσα στη κόλα...

...στη συνέχεια τα άπλωσα όσο μπορούσα και άπλωσα κόλα και στο δεύτερο κομμάτι balsa που θα ταιριάξει. Συνολική επιβάρυνση βάρους 2gr για κάθε tip.

Ο χρόνος που χρειάστηκε για να κάνω την όλη εργασία ήταν αρκετός αλλά ευτυχώς η κόλα είναι βραδείας αντίδρασης (30 λεπτών) κι έτσι πρόλαβα να τα φέρω σε απόλυτη επαφή όσο ήταν ακόμα νωπή.

Η εικόνα του σημείου που περιείχε τα ανθρακονήματα με μια μικρή περίσσεια κόλας στο πρώτο tip. Στη συνέχεια κόλλησα και το δεύτερο tip...

...και λίγο μετά τοποθετήθηκαν και τα δύο πάνω στον πάγκο και πιέστηκαν με δαγκάνες για περισσότερες από 12 ώρες. 

Τα ανθρακονήματα που προεξέχουν τα άφησα εσκεμμένα μήπως και τα χρησιμοποιήσω για να ενώσω τα tip με τα χείλη προσβολής του stabilator για καλύτερο δέσιμο. 

Με την ίδια τεχνική κόλλησα και τα χείλη προσβολής του stabilator...

...με συνολική επιβάρυνση βάρους 1gr για κάθε χείλος προσβολής του stabilator.

Πάντως με καλό άπλωμα των τριχών και καλό σπατουλάρισμα της κόλας δεν φαίνεται να έχει παχύνει το τελικό αποτέλεσμα.

11 Νοεμβρίου 2012

Σήμερα βρήκα λίγο χρόνο κι έκοψα τα πλευρίδια (ribs) και του δεύτερου έξω φτερού, ακολουθώντας όσα έχω περιγράψει ήδη στις 14 Οκτωβρίου 2012. Ο λόγος που επανέρχομαι είναι ένα σημείο που χρειάζεται προσοχή και αυτό είναι η κατεύθυνση τοποθέτησης των πλευριδίων.

Εδώ το λάθος! Συγκρίνοντας το πάνω set των ribs που ήδη έχω φτιάξει και που προορίζεται για το δεξί έξω φτερό, με αυτό κάτω που ετοιμάζομαι να κόψω εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως αν δεν το πρόσεχα θα έφτιαχνα άλλο ένα set ribs για επίσης δεξί έξω φτερό.

Εδώ το σωστό. Άλλαξα την τοποθέτηση των ξύλων βάζοντας την W2 μήτρα κάτω και την W8 πάνω... 

...και μετά από αρκετό τρίψιμο έτοιμο και το σωστό set των ribs για το αριστερό έξω φτερό.

Αυτό που μένει τώρα να διορθώσω και στα δύο set πλευριδίων που έχω κόψει είναι τα χείλη προσβολής και εκφυγής.



16 Δεκεμβρίου 2012

Σήμερα ασχολήθηκα με την άτρακτο. Έκοψα λωρίδες από balsa 3mm, πλάτους σχεδόν 10mm και ξεκίνησα να τις κολλάω εσωτερικά στα δύο πλαϊνά της ατράκτου, σχηματίζοντας έτσι μια πατούρα πάνω στην οποία θα έρθει και θα πατήσει ο πάτος και το καπάκι της ατράκτου.

Τα υλικά που θα χρειασθούμε σήμερα είναι κόλλα ατλακόλ (παλιά την έλεγαν και ξυλόκολα), μια σύριγγα με την οποία ρουφάμε κόλλα για να την εφαρμόζουμε πιο όμορφα, πινεζούλες και το γνωστό μοντελιστικό εξάρτημα κοπής φύλλων balsa σε λωρίδες.

Το πλαϊνό της ατράκτου πριν την εργασία μας σήμερα ζύγιζε 113 γραμμάρια. 

Εδώ μερικές από τις λωρίδες balsa πάχους 3mm και πλάτους 10mm που έκοψα με το balsa striper. 

Χρησιμοποίησα ως οδηγό ένα κομμάτι μελαμίνης... 

...τον οποίο πάτησα στην άτρακτο, πάνω στην μελαμίνη ακούμπησα μια λουρίδα από αυτές που έκοψα και μετά από αυτήν άπλωσα με το σωληνάριο την κόλα...

...στη συνέχεια τοποθέτησα πάνω στη κόλα την λωρίδα balsa που είχα και την στρίμωξα πάνω στην κάθετη balsa και την μελαμίνη. Για να μείνει στην θέση του το καρφίτσωσα προσωρινά...

...αλλά στην συνέχεια χρησιμοποίησα μπαταρίες, μετασχηματιστές και ότι άλλο βαρύ είχα. Εδώ φαίνεται η κόλληση μετά την αφαίρεση της μελαμίνης...  

...κι εδώ μετά και της κατακόρυφης λωρίδας balsa.

Συνέχεια στο εμπρόσθιο μέρος της ατράκτου με την ίδια διαδικασία να επαναλαμβάνεται...

Πολλές καρφίτσες εδώ μιας και το μέρος προς την μούρη της ατράκτου έχει μια μικρή κάμψη προς τα πάνω.

Ο κόλα φαίνεται να έχει απλώσει καλά. Η περίσσεια μαζεύτηκε πριν στεγνώσει. Η επιδιωκόμενη πατούρα φαίνεται να σχηματίζεται καλά. 

Μετά την ολοκλήρωση της κόλλησης σε όλο το μήκος της ατράκτου η εικόνα που είχαμε είναι αυτή. Έτσι έμεινε για σχεδόν 24 ώρες σε θερμοκρασία 15oC σχεδόν. Τέλος να πω πως κανένα ξύλο δεν τρίφτηκε πριν την εφαρμογή εσκεμμένα για να βοηθήσουν οι μικροανωμαλίες της επιφάνειάς των να πιάσει η κόλα καλύτερα. Έτσι πιστεύω δηλαδή...

Μέχρι στιγμής έχω χρησιμοποιήσει περίπου 4ml κόλας. 

Ελπίζω να μην επιβαρύνω πολύ το βάρος της ατράκτου, αν και ήδη μου φαίνεται αρκετά βαριά και για τον λόγο αυτό μάλλον θα σχηματίσω τρύπες στα πλαϊνά ενώ για τον πάτο και το καπάκι της θα χρησιμοποιήσω balsa 4mm. To 1mm που περισσεύει θα γυαλοχαρταριστεί για να στρογγυλέψει στις ακμές. 

Μη τα πολυλογούμε... εξάλλου η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε εφαρμόζοντας κοινή λογική και η άτρακτος έγινε g το κάθε πλαϊνό.


19-20 Ιανουαρίου 2013

Μετά την παραπάνω εργασία και προκειμένου να δω πως θα διαμορφώσω την υπόλοιπη άτρακτο και κυρίως πως θα αρθρώσω τα φτερά και την ουρά πάνω της είπα να της κολλήσω τα δύο πλαϊνά μεταξύ τους. Δεν ξέρω αν θα προχωρήσω άμεσα και στην κόλληση του πάτο της σε όλο ή όχι το μήκος της... θα δούμε.

Προκειμένου να αποφύγω τυχόν στρεβλώσεις της ατράκτου όλο αυτό το διάστημα ήταν αποθηκευμένη έτσι όπως φαίνεται παραπάνω.

Πρώτο μέλημά μου ήταν να αποφασίσω τελικά πόσες μοίρες θα έχει κλήση το φτερό, να το σημαδέψω πάνω στην άτρακτο για να κοπή κατάλληλα η υποδοχή του στο χείλος προσβολής.

Όπως έχω πει και παραπάνω νομίζω η κλήση που αποφάσισα να δώσω θα είναι 2,5 μοίρες, εννοώντας πως χαμήλωσα το χείλος εκφυγής κατά 2,5 μοίρες σε σχέση με το χείλος προσβολής που διατήρησα σταθερό, ξεκινώντας από θέση χορδής στο οριζόντιο.

Ακριβώς στο σημείο που αρχίζει και τελειώνει η χορδής ρίζας του φτερού, σύμφωνα και με το αρχικό σχέδιο του RISER 100, πρέπει να τοποθετηθούν οι νομείς F3 και F4. Επέλεξα να κατασκευάσω τους νομείς F3 και F4 από σκληρό ξύλο (κόντρα πλακέ θαλάσσης) πάχους 6mm μιας και πάνω τους θα πατήσουν στην συνέχεια τα φτερά κ.α.

Αρχικά λοιπόν πήρα τις κάθετες στα σημεία που θα έχουν επαφή τα χείλη προσβολής και εκφυγής του φτερού... 

 ...στην συνέχεια σημάδεψα που ακριβώς θα πρέπει να ανοίξω υποδοχές για να θηλυκώσουν καλά οι νομείς...   

...και ξεκίνησα να κόβω με κοπίδι και μόνο. Ούτε dremel ούτε τίποτα... όλα όπως τον παλιό καιρό... με το ξυράφι μόνο.  

Για να πατήσει καλύτερα στον πάτο της ατράκτου υπολόγισα και έναν τάκο από καπλαμά 2,5mm.

Και αφού άνοιξα και τις δύο υποδοχές δοκίμασα να δω πως πατάει ο νομέας F3 στο δεξί πλαϊνό της ατράκτου.

Αρχικά τα δόντια ήταν μεγάλα και εξείχαν της ατράκτου... 

...όμως όπως φαίνεται παραπάνω κόπηκαν σύριζα και έγιναν όπως πρέπει. 

Πήρα τις ευθείες μου και στην αριστερή άτρακτο...

...και τελικά τα δύο πλαϊνά δέθηκαν με την τοποθέτηση του νομέα F3. Ακόμα και χωρίς κόλλα η άτρακτος είχε σφηνώσει για τα καλά.

Συνέχεια είχε ο νομέας F4 και στο τέλος η άτρακτος άρχισε να παίρνει μορφή... Το Lazer δείχνει να τα πηγαίνω καλά μέχρι τώρα.

Τα πάνω δόντια του νομέα F4 δεν έμεινα έτσι τελικά αλλά φαγώθηκαν κατά το ήμισυ, όπως θα φανεί σε επόμενες φωτογραφίες.