Νοέμβριος 2016
Mικρότερα αλλά ηλεκτρικά και φελιζολένια ήταν το Super Cub και το FunCub με το δεύτερο να με γοητεύει περισσότερο. Ο προκάτοχος τους FunCub ήταν το EasyCub επίσης της Multiplex το οποίο το βρήκα σε προσφορά και το πήρα πριν χρόνια, ουσιαστικά κρατώντας με μακρυά από ένα μεγαλύτερο Cub.
Όμως με τα χρόνια και μετά την απίστευτη χαρά και ικανοποίηση που πήρα (και ακόμη παίρνω από το EasyCub μου) από την μια και την απογοήτευση που πήρα από την προσπάθεια μίμησης και αντιγραφής του FunCub (βλ. εδώ) από την άλλη, η απόκτηση ενός μεγαλύτερου cub με είχε στοιχειώσει. Όταν μάλιστα η Multiplex έβγαλε το μεγαλύτερο αδερφάκι του FunCub και μακρυνού απόγονου του EasyCub, το FunCub XL πουλώντας το στο αστρονομικό ποσό των €200 χωρίς μεταφορικά σε μορφή kit (σε μορφή RR με το setup του στα €400!!!) πέθανε κάθε σκέψη για αγορά.
Αναστήθηκε όμως η ιδέα της κατασκευής ενός δικού μου Cub (βλ. εδώ). Έτσι έψαξα και βρήκα τα σκίτσα ενός Cub στις ελεύθερες βιβλιοθήκες του SketchUp. Μόλις το είδα (έμοιαζε και περισσότερο στο Alaska Super Cub) σκέφτηκα πως τώρα θα είχα έτοιμα τα μέτρα και άρα θα μπορούσα να ξεκινήσω κατασκευή πατώντας πάνω σε αυτό πιστεύοντας πως το είχε σχεδιάσει κάποιος γνώστης.
Για να είμαι ειλικρινής ξεκίνησα τις συγκρίσεις σχετικών μεγεθών με το FunCub (μιας και αυτό είναι 1,7m άνοιγμα φτερών) από φωτογραφίες και σκίτσα που βρήκα στο internet και διαπίστωσα πως ήταν πολύ κοντά σε αυτό που είχα βρει από το SketchUp. Οπότε και ξεκίνησα την κατασκευή του. Εγώ είπα να το κάνω 1,8m, έτσι για να είναι πιο μεγάλο από το FunCub XL και πιο κοντά στα χτιστά J-3 που συνήθως είναι μεγαλύτερα από 2m.
Η αλήθεια είναι πως δεν το πίστευα πως θα το ολοκληρώσω και μάλιστα πως θα κόλλαγα στα κύρια φτερά - πως δεν θα μπορούσα να αποδώσω σωστά την αεροτομή. Κι έτσι δεν το πήρα πολύ ζεστά το θέμα και δεν κράτησα ούτε σημειώσεις ούτε φωτογραφίες και βίντεο από την κατασκευή του.
Ξεκίνησα ορίζοντας ένα επίπεδο (με αφετηρία το ύψος που θα ακουμπούσε πίσω το οριζόντιο της ουράς - stabilizer) κατά τον διαμήκη άξονα του μοντέλου και έκοψα την άτρακτο παίρνοντας αποστάσεις από το επίπεδο αυτό και προς τα άκρα - πάνω, κάτω και πλάγια.
Κατασκεύασα έτσι το κάτω μισό της ατράκτου από Depron 6mm και νομείς / εγκάρσιες ενισχύσεις από foam Durosol 10mm 28kg/m3 ενώ για καθρέπτη του μοτέρ χρησιμοποίησα κόντρα πλακέ 4mm.
Στις αρχικές κολλήσεις, των εξωτερικών επιφανειών του κουφαριού από Depron χρησιμοποίησα θερμόκολλα λόγω της ταχύτητας κόλλησης (μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να κρυώσει η κόλλα).
Ένα αληθινό Alaska Super Cub
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου μοντέλα ήταν πάντα το Piper J-3 Cub. Scale μοντέλο που εδώ και δεκαετίες κοσμεί όλα τα μοντελοδρόμια του κόσμου, με παραπομπές στα απίστευτα πραγματικά Alaska Cub. Όμως χτιστό, ξύλινο, θερμικό, τεράστιο και φυσικά πανάκριβο. Άρα εκτός βεληνεκούς για μένα.
Το Piper J-3 Cub της Greatplanes.
Mικρότερα αλλά ηλεκτρικά και φελιζολένια ήταν το Super Cub και το FunCub με το δεύτερο να με γοητεύει περισσότερο. Ο προκάτοχος τους FunCub ήταν το EasyCub επίσης της Multiplex το οποίο το βρήκα σε προσφορά και το πήρα πριν χρόνια, ουσιαστικά κρατώντας με μακρυά από ένα μεγαλύτερο Cub.
Όμως με τα χρόνια και μετά την απίστευτη χαρά και ικανοποίηση που πήρα (και ακόμη παίρνω από το EasyCub μου) από την μια και την απογοήτευση που πήρα από την προσπάθεια μίμησης και αντιγραφής του FunCub (βλ. εδώ) από την άλλη, η απόκτηση ενός μεγαλύτερου cub με είχε στοιχειώσει. Όταν μάλιστα η Multiplex έβγαλε το μεγαλύτερο αδερφάκι του FunCub και μακρυνού απόγονου του EasyCub, το FunCub XL πουλώντας το στο αστρονομικό ποσό των €200 χωρίς μεταφορικά σε μορφή kit (σε μορφή RR με το setup του στα €400!!!) πέθανε κάθε σκέψη για αγορά.
Αναστήθηκε όμως η ιδέα της κατασκευής ενός δικού μου Cub (βλ. εδώ). Έτσι έψαξα και βρήκα τα σκίτσα ενός Cub στις ελεύθερες βιβλιοθήκες του SketchUp. Μόλις το είδα (έμοιαζε και περισσότερο στο Alaska Super Cub) σκέφτηκα πως τώρα θα είχα έτοιμα τα μέτρα και άρα θα μπορούσα να ξεκινήσω κατασκευή πατώντας πάνω σε αυτό πιστεύοντας πως το είχε σχεδιάσει κάποιος γνώστης.
To Super Cub που βρήκα στο SketchUp.
Για να είμαι ειλικρινής ξεκίνησα τις συγκρίσεις σχετικών μεγεθών με το FunCub (μιας και αυτό είναι 1,7m άνοιγμα φτερών) από φωτογραφίες και σκίτσα που βρήκα στο internet και διαπίστωσα πως ήταν πολύ κοντά σε αυτό που είχα βρει από το SketchUp. Οπότε και ξεκίνησα την κατασκευή του. Εγώ είπα να το κάνω 1,8m, έτσι για να είναι πιο μεγάλο από το FunCub XL και πιο κοντά στα χτιστά J-3 που συνήθως είναι μεγαλύτερα από 2m.
Η αλήθεια είναι πως δεν το πίστευα πως θα το ολοκληρώσω και μάλιστα πως θα κόλλαγα στα κύρια φτερά - πως δεν θα μπορούσα να αποδώσω σωστά την αεροτομή. Κι έτσι δεν το πήρα πολύ ζεστά το θέμα και δεν κράτησα ούτε σημειώσεις ούτε φωτογραφίες και βίντεο από την κατασκευή του.
Σε γενικές γραμμές όμως η κατασκευή είχε ως εξής:
Αρχικά όρισα την άτρακτο και την τεμάχισα σε κομμάτια - από 3D σε 2D.
Αρχικά όρισα την άτρακτο και την τεμάχισα σε κομμάτια - από 3D σε 2D.
Ξεκίνησα ορίζοντας ένα επίπεδο (με αφετηρία το ύψος που θα ακουμπούσε πίσω το οριζόντιο της ουράς - stabilizer) κατά τον διαμήκη άξονα του μοντέλου και έκοψα την άτρακτο παίρνοντας αποστάσεις από το επίπεδο αυτό και προς τα άκρα - πάνω, κάτω και πλάγια.
Κατασκεύασα έτσι το κάτω μισό της ατράκτου από Depron 6mm και νομείς / εγκάρσιες ενισχύσεις από foam Durosol 10mm 28kg/m3 ενώ για καθρέπτη του μοτέρ χρησιμοποίησα κόντρα πλακέ 4mm.
Στις αρχικές κολλήσεις, των εξωτερικών επιφανειών του κουφαριού από Depron χρησιμοποίησα θερμόκολλα λόγω της ταχύτητας κόλλησης (μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να κρυώσει η κόλλα).
Στις κολλήσεις των νομέων χρησιμοποίησα PU κόλλα (Gorilla glue αρχικά και PU Max στην συνέχεια) λόγω του ότι γεμίζει κενά και τεζάρει τα μέρη που κολλάει ενώ τέλος είναι πιο ελαφριά και με χαρακτηριστικά ξύλου όταν ξεραθεί.
Το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό! Και ελαφρύ και άκαμπτο.
Εκεί έκατσα λίγο να σκεφτώ αν θα έπρεπε να κάνω εγκατάσταση εσωτερικών δομών για τα ηλεκτρονικά. Αλλά μετά σκέφτηκα πως στο τέλος θα ήθελα να έχω την δυνατότητα να τα αλλάξω όλα ή να τα διορθώσω αν συμβεί κάτι λάθος, οπότε και αποφάσισα να κλείσω το κουφάρι προσθέτοντας και το πάνω μέρος της ατράκτου.
Σε αυτό και προκειμένου να μπορέσω στην συνέχεια να αγκιστρώσω με ασφάλεια τα φτερά χρησιμοποίησα πάλι Depron 6mm για τις εξωτερικές επιφάνειες και ένα-δυο νομείς από Durosol 10mm, αλλά στα μέρη που θα πάταγε το φτερό πρόσθεσα εσωτερικά κόντρα πλακέ 4mm.
Τέλος από Depron 6mm διαμόρφωσα και το υποτυπώδες κάλυμμα του κινητήρα, που μιας και θα ήταν ηλεκτρικό μοτερ και θα απαιτούσε (αερό-)ψύξη εσκεμμένα το άφησα εκτός της ατράκτου.
Ακολουθήθηκε η ίδια λογική στις κολλήσεις.
Μόλις διαμορφώθηκε πλήρως η άτρακτος ντύθηκε με αυτοκόλλητη υαλοταινία ως υπόστρωμα και στην συνέχεια ντύθηκε με αυτοκόλλητη ταινία επικάλυψης για απόδοση χρωματισμού.
Υαλοταινίες χρησιμοποιήθηκαν δύο τύπων: η ακριβή (10€/τεμ. 50mm x 50m) με γυαλί κατά μήκος και κατά πλάτος (πλέγμα) που μπήκε στα πιο κρίσιμα σημεία που δηλαδή χρειαζόταν η συγκράτηση σε δύο διευθύνσεις (από Ζώρζος ΑΕ) και η φθηνή (2€/τεμ. 50mm x 50m) με γυαλί μόνο κατά μήκος που μπήκε στα σημεία που χρειαζόταν απλά η ενίσχυση και προστασία του κελύφους του σκάφους (από Roller Pack).
Ταινίες επικάλυψης χρησιμοποιήθηκαν κίτρινες και κόκκινες PP (0,8€/τεμ. 50mm x 50m) και μαύρη PVC (1,12€/τεμ. 50mm x 50m) (από Roller Pack).
Στην συνέχεια έκοψα την ουρά: Stabilizer, Elevator, Fin, Rudder. Όλα από Depron 6mm ενισχυμένα στις επιφάνειες από υαλοταινίες και στις εκτεθειμένες κάθετες όψεις (σόκορα) από καλαμάκια μπαμπού για bbq 6mm επίσης. Τέλος μια carbon-βεργα μασίφ 3mm βοήθησε στην ενίσχυση της ακαμψίας του stabilizer και κολλήθηκε με αυτοκόλλητη υαλοταινία πλέγματος.
Ο χρωματισμός που επιλέχθηκε ήταν ο κίτρινος για να είναι πιο κοντά οπτικά στο J-3 με κόκκινα όλα τα πηδάλια. Επίσης μια κόκκινη διακοσμητική ρίγα προστέθηκε στο πλάι της ατράκτου όμοια με την μαύρη του J-3. Μαύρο μπήκε μόνο στα μέρη που απέδιδαν τα τζάμια της ατράκτου, εμπρός και στο πλάι κάτω από τα κύρια φτερά.
Τα φτερά κατασκευάστηκαν από foam Durosol 28kg/m3 και κόπηκαν με θερμό νήμα ακολουθώντας όσα αναφέρονται εδώ με μεγάλη επιτυχία. Ντύθηκαν αρχικά με υαλοταινία και μετά με ταινία επικάλυψης ενώ για την απόδοση ακαμψίας μπήκαν σε δύο σημεία δοκοί από carbon:
Καταβλήθηκε προσπάθεια να δοθεί μια κλίση των φτερών δημιουργώντας μια δίεδρη γωνία 2 μοιρών σε κάθε μισό, αλλά δυστυχώς κατά την κόλληση των δοκών χάθηκε μερικώς.
Η κόλληση των carbon-δοκών και των joiner έγινε με PU κόλλα.
Η αεροτομή που χρησιμοποιήθηκε ήταν η Clark Z μιας και τα πατρόν είχαν κοπεί παλαιότερα (βλ. εδώ). Αυτά χρησιμοποιήθκαν για να κοπούν νέα από αλουμίνιο μιας και τα αρχικά από κόντρα πλακέ 4mm σκάλωναν τον χρωμιονικελίτη (σύρμα κοπής) κι έτσι το μήκος χορδής του φτερού μαζί με τις επικαλύψεις έφτασε τα 28cm σχεδόν. Το δε μήκος του φτερού που κόπηκε αρχικά ήταν 100cm αλλά μετά την αφαίρεση 9cm και την απόδοση του ακραίου οβάλ σχήματος έφτασε να είναι 90cm περίπου για κάθε μισό φτερό. Συνολικά το άνοιγμα φτερών του μοντέλου είναι 1810mm.
Τα φτερά στηρίχθηκαν με τέσσερις βίδες στην άτρακτο, που τοποθετούνται κάθετα από πάνω. Τέσσερις δοκίδες από carbon μασίφ σωλήνες 3mm που αρθρώνονται στην άτρακτο - λίγο πίσω από τα σκέλη και κάτω από τα φτερά, κρίθηκαν περισσότερο διακοσμητικές παρά λειτουργικές κι έτσι δεν τοποθετήθηκαν παρά το ότι δοκιμάστηκαν πάνω στο μοντέλο. Στις αρθρώσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν horns που σταθεροποιούνται με ατσαλοσύρματα 1,5mm.
Εκεί έκατσα λίγο να σκεφτώ αν θα έπρεπε να κάνω εγκατάσταση εσωτερικών δομών για τα ηλεκτρονικά. Αλλά μετά σκέφτηκα πως στο τέλος θα ήθελα να έχω την δυνατότητα να τα αλλάξω όλα ή να τα διορθώσω αν συμβεί κάτι λάθος, οπότε και αποφάσισα να κλείσω το κουφάρι προσθέτοντας και το πάνω μέρος της ατράκτου.
Σε αυτό και προκειμένου να μπορέσω στην συνέχεια να αγκιστρώσω με ασφάλεια τα φτερά χρησιμοποίησα πάλι Depron 6mm για τις εξωτερικές επιφάνειες και ένα-δυο νομείς από Durosol 10mm, αλλά στα μέρη που θα πάταγε το φτερό πρόσθεσα εσωτερικά κόντρα πλακέ 4mm.
Τέλος από Depron 6mm διαμόρφωσα και το υποτυπώδες κάλυμμα του κινητήρα, που μιας και θα ήταν ηλεκτρικό μοτερ και θα απαιτούσε (αερό-)ψύξη εσκεμμένα το άφησα εκτός της ατράκτου.
Ακολουθήθηκε η ίδια λογική στις κολλήσεις.
Μόλις διαμορφώθηκε πλήρως η άτρακτος ντύθηκε με αυτοκόλλητη υαλοταινία ως υπόστρωμα και στην συνέχεια ντύθηκε με αυτοκόλλητη ταινία επικάλυψης για απόδοση χρωματισμού.
Υαλοταινίες χρησιμοποιήθηκαν δύο τύπων: η ακριβή (10€/τεμ. 50mm x 50m) με γυαλί κατά μήκος και κατά πλάτος (πλέγμα) που μπήκε στα πιο κρίσιμα σημεία που δηλαδή χρειαζόταν η συγκράτηση σε δύο διευθύνσεις (από Ζώρζος ΑΕ) και η φθηνή (2€/τεμ. 50mm x 50m) με γυαλί μόνο κατά μήκος που μπήκε στα σημεία που χρειαζόταν απλά η ενίσχυση και προστασία του κελύφους του σκάφους (από Roller Pack).
Ταινίες επικάλυψης χρησιμοποιήθηκαν κίτρινες και κόκκινες PP (0,8€/τεμ. 50mm x 50m) και μαύρη PVC (1,12€/τεμ. 50mm x 50m) (από Roller Pack).
Στην συνέχεια έκοψα την ουρά: Stabilizer, Elevator, Fin, Rudder. Όλα από Depron 6mm ενισχυμένα στις επιφάνειες από υαλοταινίες και στις εκτεθειμένες κάθετες όψεις (σόκορα) από καλαμάκια μπαμπού για bbq 6mm επίσης. Τέλος μια carbon-βεργα μασίφ 3mm βοήθησε στην ενίσχυση της ακαμψίας του stabilizer και κολλήθηκε με αυτοκόλλητη υαλοταινία πλέγματος.
Ο χρωματισμός που επιλέχθηκε ήταν ο κίτρινος για να είναι πιο κοντά οπτικά στο J-3 με κόκκινα όλα τα πηδάλια. Επίσης μια κόκκινη διακοσμητική ρίγα προστέθηκε στο πλάι της ατράκτου όμοια με την μαύρη του J-3. Μαύρο μπήκε μόνο στα μέρη που απέδιδαν τα τζάμια της ατράκτου, εμπρός και στο πλάι κάτω από τα κύρια φτερά.
Τα φτερά κατασκευάστηκαν από foam Durosol 28kg/m3 και κόπηκαν με θερμό νήμα ακολουθώντας όσα αναφέρονται εδώ με μεγάλη επιτυχία. Ντύθηκαν αρχικά με υαλοταινία και μετά με ταινία επικάλυψης ενώ για την απόδοση ακαμψίας μπήκαν σε δύο σημεία δοκοί από carbon:
- σωλήνας 50cm Φ4/Φ3 με επέκταση 20cm στο άκροo με Φ3 μασίφ στα 10cm από το χείλος προσβολής και
- σωλήνας 35cm Φ4 στα 18cm από το χείλος προσβολής
που στην συνέχεια τα δύο μισά φτερά ενώθηκαν στα σημεία αυτά με
- μπρούτζινη σωλήνα Φ6/Φ4 ως δοκοί joiner.
Όλα τα carbon αγοράσθηκαν από τον Γιατράκο.
Όλα τα carbon αγοράσθηκαν από τον Γιατράκο.
Καταβλήθηκε προσπάθεια να δοθεί μια κλίση των φτερών δημιουργώντας μια δίεδρη γωνία 2 μοιρών σε κάθε μισό, αλλά δυστυχώς κατά την κόλληση των δοκών χάθηκε μερικώς.
Η κόλληση των carbon-δοκών και των joiner έγινε με PU κόλλα.
Η αεροτομή που χρησιμοποιήθηκε ήταν η Clark Z μιας και τα πατρόν είχαν κοπεί παλαιότερα (βλ. εδώ). Αυτά χρησιμοποιήθκαν για να κοπούν νέα από αλουμίνιο μιας και τα αρχικά από κόντρα πλακέ 4mm σκάλωναν τον χρωμιονικελίτη (σύρμα κοπής) κι έτσι το μήκος χορδής του φτερού μαζί με τις επικαλύψεις έφτασε τα 28cm σχεδόν. Το δε μήκος του φτερού που κόπηκε αρχικά ήταν 100cm αλλά μετά την αφαίρεση 9cm και την απόδοση του ακραίου οβάλ σχήματος έφτασε να είναι 90cm περίπου για κάθε μισό φτερό. Συνολικά το άνοιγμα φτερών του μοντέλου είναι 1810mm.
Τα φτερά στηρίχθηκαν με τέσσερις βίδες στην άτρακτο, που τοποθετούνται κάθετα από πάνω. Τέσσερις δοκίδες από carbon μασίφ σωλήνες 3mm που αρθρώνονται στην άτρακτο - λίγο πίσω από τα σκέλη και κάτω από τα φτερά, κρίθηκαν περισσότερο διακοσμητικές παρά λειτουργικές κι έτσι δεν τοποθετήθηκαν παρά το ότι δοκιμάστηκαν πάνω στο μοντέλο. Στις αρθρώσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν horns που σταθεροποιούνται με ατσαλοσύρματα 1,5mm.
Στη συνέχεια διαμορφώθηκαν τα σκέλη για το σύστημα των κύριων τροχών. αυτό έγινε από ατσαλόσυρμα 3mm και επικουρικά από ατσαλόσυρμα 2mm στο κλασσικό σχήμα των Cub χωρίς όμως την χρήση ελατηρίων για απόσβεση της δύναμης μάζας (βάρους) στην προσγείωση. Η κόλληση έγινε από έναν γείτονα χρυσοχόο με ασήμι (ασημοκόλληση). Τα ατσαλο-σύρματα αγοράσθηκαν από Ρέππα ΑΕ. Τροχοί μπήκαν 110x30mm από HobbyKing (ΗΚ) όπως επίσης από εκεί αγοράσθηκε και ο ουραίος τροχός που ακολουθεί την κίνηση του rudder. Παντού μπήκαν stoppers/collars και ροδέλες για ευθυγράμμιση της κίνησης των τροχών.
Η ανάρτηση των τροχών στην άτρακτο έγινε με αυτοκόλλητη υαλοταινία πλέγματος ενώ ο σκελετός ντύθηκε με Depron 6mm και δέθηκε επίσης με υαλοταινία.
Τα servos που χρησιμοποιήθηκαν για rudder και elevator είναι τα Hitec HS81 αγορασμένα από ΗΚ (πριν χρόνια) και τοποθετήθηκαν μπροστά και εξωτερικά της ατράκτου με τις ντίζες τους - ατσαλόσυρμα Φ0,75mm να φτάνουν στα πηδάλια μέσα από πλαστικούς σωλήνες που στερεώθηκαν επίσης εξωτερικά της ατράκτου με αυτοκόλλητη υαλοταινία και ταινία επικάλυψης.
Στα ailerons και τα flaps μπήκαν τα κλασσικά HXT900 αγορασμένα από ΗΚ πρόσφατα. Ντίζες κι εδώ από ατσαλόσυρμα Φ0,75mm απευθείας στα horns.
Να σημειώσω εδώ πως τα flaps κόπηκαν και αρθρώθηκαν στο φτερό χωρίς να έχουν την δυνατότητα κίνησης προς τα πάνω αλλά μόνο προς τα κάτω και κυρίως έχω σκοπό να τα χρησιμοποιήσω ως φρένα στις προσγειώσεις. Γι αυτό και επιλέχθηκε να μπουν στο κανάλι AUX που είναι δύο θέσεων.
Όλα τα πηδάλια αρθρώθηκαν στο σώμα του μοντέλου με υαλοταινία πλέγματος.
Τέλος να πω πως για όλη την κατασκευή χρειάστηκε μόνο ένα φύλλο Depron 6mm των 7€ κι ένα φύλλο Durosol 1000x500x50mm των 3,5€. Επίσης μια ολόκληρη κίτρινη ταινία PP των 0,8€ και ελάχιστη κόκκινη και μαύρη, μισή υαλοταινία (>25m) κι λίγη υαλοταινία πλέγματος (<10m) των 50mm πλάτους η καθεμιά. Χρειάστηκαν επίσης 4-5 σωληνάρια θερμόκολλας 11mm των 0,3€ το ένα και μια PU κόλλα των 8-9€. Συνολικά λοιπόν το μοντέλο δεν κόστισε πάνω από 35-40€ για τα δομικά υλικά του μαζί με τα carbon, τα ατσαλοσύρματα και τα ξυλάκια του. Χρονικά τώρα μου πήρε έναν ολόκληρο μήνα αλλά με χαλαρούς ρυθμούς και φυσικά με μεγάλα διαλείμματα για σκέψη και αναζήτηση πληροφοριών και αγορών.
Ως μοτέρ κίνησης επιλέχθηκε το NTM Prop Drive 35-48 Series 900KV / 815W αγορασμένο από ΗΚ (πριν χρόνια) με προπέλα Master Airscrew K-Series 12x40 που αναρτήθηκε στον προσαρμογέα του μοτέρ που αγκιστρώνει στον ρότορα και όχι στον άξονα περιστροφής του, προστατεύοντας έτσι το μοτέρ από ενδεχόμενη πτώση και δυνατότητα χρήσης του άξονα μελλοντικά.
Ως ESC χρησιμοποιήθηκε ένα 65Α Opto αγορασμένο από Koko-Rc (πριν χρόνια). Για την τροφοδοσία του δέκτη χρησιμοποιήθηκε ένα Turnigy 3A UBEC αγορασμένο από ΗΚ (πέρσι) και του ζητήθηκε με το jumper που διαθέτει να δίνει 6V στον δέκτη.
Τροφοδοσία τόσο του ESC όσο και του UBEC θα έχουμε από μία ZIPPY Compact 2200mAh 4S 25C Lipo μπαταρία μιας και οι πτήσεις δεν αναμένετε να είναι διαρκείας. Αργότερα ίσως βάλω άλλη μια ίδια που έχω παράλληλα για να διπλασιάσω τον χρόνο πτήσης.
Ως δέκτης μπήκε o FrSky V8FR-II HV αγορασμένο από ΗΚ (πέρσι) και για τον έλεγχο του μοντέλου στην πτήση θα χρησιμοποιηθεί η DX7 με το DHT module της FrSky μέσα (βλ. εδώ).
Το συνολικό βάρος του μοντέλου έφτασε στα 1966g χωρίς την μπαταρία και το σημείο ισορροπίας ορίστηκε στα 8,5cm από το χείλος προσβολής και σημειώθηκε με αυτοκόλλητα κόκκινα σημαδάκια στα φτερά.
Δυστυχώς όμως με την μπαταρία που προανέφερα βάρους 243g τοποθετημένη όσο πιο μπροστά γινόταν το μοντέλο παραμένει πολύ πισώβαρο. Οπότε δημιουργείτε η σκέψη να τοποθετηθούν δύο ίδιες μπαταρίες συνδεδεμένες παράλληλα αυξάνοντας την χωρητικότητα σε 2x2200=4400mAh κι έτσι διπλασιάζοντας τον χρόνο πτήσης.
Ακολουθεί ένα μπουκέτο φωτογραφιών που φαίνονται πολλά στοιχεία από τα προαναφερθέντα και δίνονται κάποια επιπλέον στις λεζάντες.
2 Δεκεμβρίου 2016
Δέχθηκα μια πρόσκληση να πάω να πετάξω το Cub μου στους Γλαύκες. Τί καλύτερο για πρώτη δοκιμαστική σκέφτηκα και λίγο πρόχειρα έπρεπε να δώσω λύση στο θέμα του ζυγίσματος του μοντέλου χωρίς να του δώσω επιπλέον βάρος με έρμα. Κι έτσι κατέληξα σε αυτό:
Η ανάρτηση των τροχών στην άτρακτο έγινε με αυτοκόλλητη υαλοταινία πλέγματος ενώ ο σκελετός ντύθηκε με Depron 6mm και δέθηκε επίσης με υαλοταινία.
Τα servos που χρησιμοποιήθηκαν για rudder και elevator είναι τα Hitec HS81 αγορασμένα από ΗΚ (πριν χρόνια) και τοποθετήθηκαν μπροστά και εξωτερικά της ατράκτου με τις ντίζες τους - ατσαλόσυρμα Φ0,75mm να φτάνουν στα πηδάλια μέσα από πλαστικούς σωλήνες που στερεώθηκαν επίσης εξωτερικά της ατράκτου με αυτοκόλλητη υαλοταινία και ταινία επικάλυψης.
Στα ailerons και τα flaps μπήκαν τα κλασσικά HXT900 αγορασμένα από ΗΚ πρόσφατα. Ντίζες κι εδώ από ατσαλόσυρμα Φ0,75mm απευθείας στα horns.
Να σημειώσω εδώ πως τα flaps κόπηκαν και αρθρώθηκαν στο φτερό χωρίς να έχουν την δυνατότητα κίνησης προς τα πάνω αλλά μόνο προς τα κάτω και κυρίως έχω σκοπό να τα χρησιμοποιήσω ως φρένα στις προσγειώσεις. Γι αυτό και επιλέχθηκε να μπουν στο κανάλι AUX που είναι δύο θέσεων.
Όλα τα πηδάλια αρθρώθηκαν στο σώμα του μοντέλου με υαλοταινία πλέγματος.
Τέλος να πω πως για όλη την κατασκευή χρειάστηκε μόνο ένα φύλλο Depron 6mm των 7€ κι ένα φύλλο Durosol 1000x500x50mm των 3,5€. Επίσης μια ολόκληρη κίτρινη ταινία PP των 0,8€ και ελάχιστη κόκκινη και μαύρη, μισή υαλοταινία (>25m) κι λίγη υαλοταινία πλέγματος (<10m) των 50mm πλάτους η καθεμιά. Χρειάστηκαν επίσης 4-5 σωληνάρια θερμόκολλας 11mm των 0,3€ το ένα και μια PU κόλλα των 8-9€. Συνολικά λοιπόν το μοντέλο δεν κόστισε πάνω από 35-40€ για τα δομικά υλικά του μαζί με τα carbon, τα ατσαλοσύρματα και τα ξυλάκια του. Χρονικά τώρα μου πήρε έναν ολόκληρο μήνα αλλά με χαλαρούς ρυθμούς και φυσικά με μεγάλα διαλείμματα για σκέψη και αναζήτηση πληροφοριών και αγορών.
Ως μοτέρ κίνησης επιλέχθηκε το NTM Prop Drive 35-48 Series 900KV / 815W αγορασμένο από ΗΚ (πριν χρόνια) με προπέλα Master Airscrew K-Series 12x40 που αναρτήθηκε στον προσαρμογέα του μοτέρ που αγκιστρώνει στον ρότορα και όχι στον άξονα περιστροφής του, προστατεύοντας έτσι το μοτέρ από ενδεχόμενη πτώση και δυνατότητα χρήσης του άξονα μελλοντικά.
Ως ESC χρησιμοποιήθηκε ένα 65Α Opto αγορασμένο από Koko-Rc (πριν χρόνια). Για την τροφοδοσία του δέκτη χρησιμοποιήθηκε ένα Turnigy 3A UBEC αγορασμένο από ΗΚ (πέρσι) και του ζητήθηκε με το jumper που διαθέτει να δίνει 6V στον δέκτη.
Τροφοδοσία τόσο του ESC όσο και του UBEC θα έχουμε από μία ZIPPY Compact 2200mAh 4S 25C Lipo μπαταρία μιας και οι πτήσεις δεν αναμένετε να είναι διαρκείας. Αργότερα ίσως βάλω άλλη μια ίδια που έχω παράλληλα για να διπλασιάσω τον χρόνο πτήσης.
Ως δέκτης μπήκε o FrSky V8FR-II HV αγορασμένο από ΗΚ (πέρσι) και για τον έλεγχο του μοντέλου στην πτήση θα χρησιμοποιηθεί η DX7 με το DHT module της FrSky μέσα (βλ. εδώ).
Το συνολικό βάρος του μοντέλου έφτασε στα 1966g χωρίς την μπαταρία και το σημείο ισορροπίας ορίστηκε στα 8,5cm από το χείλος προσβολής και σημειώθηκε με αυτοκόλλητα κόκκινα σημαδάκια στα φτερά.
Δυστυχώς όμως με την μπαταρία που προανέφερα βάρους 243g τοποθετημένη όσο πιο μπροστά γινόταν το μοντέλο παραμένει πολύ πισώβαρο. Οπότε δημιουργείτε η σκέψη να τοποθετηθούν δύο ίδιες μπαταρίες συνδεδεμένες παράλληλα αυξάνοντας την χωρητικότητα σε 2x2200=4400mAh κι έτσι διπλασιάζοντας τον χρόνο πτήσης.
Ακολουθεί ένα μπουκέτο φωτογραφιών που φαίνονται πολλά στοιχεία από τα προαναφερθέντα και δίνονται κάποια επιπλέον στις λεζάντες.
διακρίνεται εδώ πως τα φτερά είναι δύο, ένα δεξί κι ένα αριστερό
διακρίνεται εδώ το ξύλινο firewall του μοτέρ
εδώ διακρίνεται η μικρή δίεδρη γωνία των δύο κύριων φτερών
φαίνεται εδώ πως όλα τα καλώδια των servos έχουν χωνευτεί μέσα στα φτερά όπως και τα ίδια (μπλε ΗΧΤ900) ενώ τα μαύρα servos της ουράς (HS81) έχουν μπει απ΄ έξω μέσα στον χώρο της καμπίνας
διακρίνονται εδώ τα οριζόντια δοκάρια από carbon-βεργες τοποθετημένα κάτω ακριβώς από την πάνω επιφάνεια των φτερών, όπως επίσης και οι τέσσερις μεταλλικές βίδες που συγκρατούν τα φτερά στην άτρακτο
παρόλο που τα φτερά είναι δύο έχουν κολληθεί με υαλοταινία πλέγματος κι από πάνω έχει μπει ταινία επικάλυψης δίνοντας την εντύπωση πως είναι μονοκόμματο (fixed wing)
δεν καλοφαίνεται πάντως η κάτω πλευρά των φτερών στα άκρα έχει φαγωθεί κατά το ήμισυ κι έχει αποδοθεί έτσι μια έδρα προς τα πάνω στην περιοχή του ακραίου καμπύλου τμήματος των φτερών - αυτό έγινε μιας και ήθελα να διατηρήσω την άνω επιφάνεια που δημιουργεί και την άντωση της αεροτομής μέχρι το άκρο του φτερού
διακρίνεται εδώ η κλίση του μοτέρ προς τα δεξιά σε εφαρμογή του down-right thrust turn
εδώ φαίνεται η ενίσχυση του stabilizer με την carbon-βεργα, εξωτερικά αυτού
διακρίνεται εδώ η τοποθέτηση και στερέωση των σκελών εξωτερικά της ατράκτου
διακρίνεται εδώ το εξωτερικό πλαστικό κανάλι που οδηγεί την ντίζα στο elevator από την μία μόνο πλευρά του - το άλλο είναι αρθρωμένο με ένα σύρμα σχήματος Π με το τμήμα που φέρει το horn
κι εδώ το πλαστικό κανάλι και η άρθρωση στο rudder κάτω από το stabilizer-elevator ώστε να είναι πιο κοντά στον οπίσθιο τροχό και άρα οι ροπές στρέψης να είναι μικρότερες από/σε αυτόν
εδώ φαίνεται καλύτερα η δίεδρος των φτερών
εδώ φαίνεται wing tip, το φάγωμα δηλαδή που έκανα στην κάτω επιφάνεια του φτερού
διακρίνονται τα υλικά κατασκευής - depron, foam, PU, θερμόκολλα, κόντρα πλακέ
2 Δεκεμβρίου 2016
Δέχθηκα μια πρόσκληση να πάω να πετάξω το Cub μου στους Γλαύκες. Τί καλύτερο για πρώτη δοκιμαστική σκέφτηκα και λίγο πρόχειρα έπρεπε να δώσω λύση στο θέμα του ζυγίσματος του μοντέλου χωρίς να του δώσω επιπλέον βάρος με έρμα. Κι έτσι κατέληξα σε αυτό:
3 Δεκεμβρίου 2016
Σήμερα πήγα για την παρθενική του πτήση, που βασικά ήταν πτήση δοκιμής για να δω τι αλλαγές θα κάνω, φιλοξενούμενος στο μοντελοδρόμιο των "Γλαύξ".
το μοντελοδρόμιο λίγο έξω από τον Αγιο Θωμά Βοιωτίας
το στήσιμο του μοντέλου στον πάγκο
τελευταίος έλεγχος και τροχοδρόμηση
και φύγαμε για τα σύννεφα
άστο, έφυγε πάει
το αριστερό flap έχει ένα θεματάκι - θέλει αλλαγή του horn
Το μοντέλο προσγειώθηκε πολύ καλά και σε ελάχιστα μόλις μέτρα τροχοδρόμησης, τα σκέλη άντεξαν το βάρος των 2,5 κιλών, αλλά λόγω του ότι άγχους που είχα και του ότι δεν κατέβασα flaps (δεν έβρισκα τον διακόπτη με το δάχτυλο) το μοντέλο έκανε μια γκέλα στο έδαφος και στη δεύτερη επαφή στο έδαφος "μπουρδουκλώθηκε" κι έκατσε με την έλικα. Δεν έσπασε η έλικα, δεν στράβωσε ο άξονας του μοτέρ, δεν βγήκε το μοτέρ από το firewall, αλλά ξεκόλλησε το firewall από την άτρακτο. Μικρό το κακό μιας και για να μπουν αφενός οι μπαταρίες μέσα στην άτρακτο και αφετέρου να ισορροπήσει όπως πρέπει το μοντέλο πρέπει να μακρύνει η μούρη του. Θα χάσει λίγο την όψη του Cub και θα μοιάζει λίγο σε Pilatus, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
καιρός για νέα μουρίτσα λοιπόν
Επίσης αν και ολοκαίνουριο "την άκουσε" και το servo HS81 του rudder παρακαλώ. Οπότε μια επιπλέον επέμβαση ήταν η αλλαγή του. Αλλαγή θα γίνει και στα hinges των flaps μιας και αυτά που έβαλα αρχικά έδειξαν πως δεν ήταν σωστά τοποθετημένα - ήταν πολύ βαθιά στο πηδάλιο.
